พลังงานกดดันในโรงงานร้างจางหายไป ทิ้งไว้เพียงความเงียบสงบที่แปลกตา สัญลักษณ์บนพื้นที่เคยเรืองแสงด้วยความมุ่งร้าย กลายเป็นเพียงร่องรอยจางๆ พลังของมันถูกทำลาย วิญญาณของคนงานในโรงงานที่ติดอยู่ในวงจรของความเสียใจสลายตัวครั้งสุดท้ายก่อนจะหายไป ใบหน้าของเขาดูสงบโล่งใจ
Sponsored Ads
หลินลดอุปกรณ์กักกันของเธอลง และสแกนดูรอบห้อง สีหน้าเย็นชาของเธอถูกแทนที่ด้วยความอ่อนโยนเล็กน้อย
“ปิดสถานที่นี้” เธอสั่ง เสียงของเธอเฉียบขาดแต่สงบ “เตรียมมันสำหรับพิธีชำระล้างที่วัด เราจะไม่ปล่อยให้มีร่องรอยใดๆ เหลืออยู่”
ทีมของเธอพยักหน้า เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อรักษาความปลอดภัยในพื้นที่
ผมเช็ดมือลงบนกางเกงยีนส์ “เอาล่ะ” เขาพึมพำ มองไปยังสัญลักษณ์ที่ไร้พลัง “ปาร์ตี้ปีใหม่ที่ลืมไม่ลงเลยทีเดียว”
หลินเลิกคิ้วมองมาที่ผม “ไม่คิดว่านายจะเป็นคนชอบปาร์ตี้”
“ผมไม่ชอบ” ผมตอบ ขณะที่เก็บอุปกรณ์กลับเข้าไปในกระเป๋า “มันชัดเจนอยู่แล้ว”
หลินเกือบจะยิ้ม ก็แค่เกือบจะยิ้ม
Sponsored Ads
———————
กลับมาที่ร้าน
ลำโพงนั่งอยู่กลางโต๊ะทำงานของผม มันถูกปิดผนึกไว้ในกล่องกักกัน แสงเรืองที่เคยคุกคามหายไป แต่ผมก็ไม่เสี่ยงที่จะไว้มัน ผมปิดล็อกครั้งสุดท้ายด้วยเสียง “คลิก” ดัง “ไม่มีแกดเจ็ตปาร์ตี้อีกแล้ว เข้าใจไหม”
ร้านเงียบสนิท ยกเว้นเสียงฮัมเบา ๆ จากตู้เย็นด้านหลัง เขาพิงเคาน์เตอร์ ความเหนื่อยล้าซึมลึกเข้ามาในกระดูกของผม มันเป็นค่ำคืนที่ยาวนาน และสัญลักษณ์ที่ผมพบยังคงรบกวนอยู่ในความคิด
ผมมองไปที่กล่องกักกัน โทรศัพท์ก็สั่น ผมเหลือบดูหน้าจอ ผู้บัญชาการหลิน ผมกดรับสายเมื่อโทรศัพท์สั่นครั้งที่สอง
“สุขสันต์วันปีใหม่นาวิน” เสียงของหลินราบเรียบแต่มีอารมณ์ขันแห้ง ๆ ตามแบบฉบับของเธอ
ผมหัวเราะในลำคอ “ไม่แน่ใจว่า ‘สุขสันต์’ เป็นคำที่เหมาะสม แต่ก็ขอบคุณ”
“คืนนี้นายทำได้ดี” เธอพูดหลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง “อย่าปล่อยให้มันทำให้นายเหลิงก็แล้วกัน”
“พูดแบบนี้เกือบจะเหมือนคำชมเลยนะ” ผมตอบกลับ
“อย่ามากไป” หลินตอบ แต่เสียงของเธอแฝงรอยยิ้มเล็ก ๆ เธอวางสายก่อนที่ผมจะพูดโต้ตอบได้
Sponsored Ads
———————
แบบแปลนลึกลับ
ขณะที่ผมกำลังเก็บเครื่องมือชิ้นสุดท้าย กระดาษพับแผ่นหนึ่งหลุดออกมาจากคู่มือในกล่องบรรจุ ผมรู้สึกแปลกใจจึงกางมันออกมามันเป็นกระดาษเก่า ขอบเหลืองหม่น และหมึกจางลง แต่ลายเส้นยังคงชัดเจน มันคือ แบบแปลนของเครื่องขยายพลังวิญญาณ
ภาพวาดนั้นละเอียดมาก แสดงผังของการฝังสัญลักษณ์ลงในอุปกรณ์ มันไม่ได้จำกัดแค่ลำโพง แต่ยังมีโน้ตเกี่ยวกับการขยายพลังอารมณ์ในวิทยุ โทรทัศน์ และแม้แต่อุปกรณ์ในครัวเรือนอีกด้วย ที่มุมล่างของกระดาษ มีคำที่เขียนด้วยลายมือโค้งมนและจาง ๆ ว่า ต้นแบบ
ผมจ้องมองกระดาษอยู่นาน หัวใจเต้นแรง หากนี่เป็นแค่ต้นแบบ อาจยังมีอุปกรณ์อื่นอีก—เวอร์ชันที่แข็งแกร่งและอันตรายยิ่งกว่า ผมค่อยๆ พับกระดาษเก็บอย่างระมัดระวัง และสอดมันไว้ในกระเป๋าเสื้อ ผมรู้ว่าผมต้องค้นหาเรื่องนี้ต่อไป แต่ตอนนี้ผมขอพักหายใจสักครู่
“สุขสันต์ปีใหม่” ผมพึมพำกับร้านที่ว่างเปล่า น้ำเสียงผสมระหว่างความเหนื่อยล้ากับความมุ่งมั่น แต่ในใจลึก ๆ ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าปีใหม่ปีนี้จะพาอะไรมาให้ผมอีก
ขณะที่ผมปิดไฟในร้าน เสียงฮัมเบา ๆ ดังมาจากกล่องกักกัน ผมชะงัก หัวใจเต้นแรง ก่อนจะหันกลับไปมองอย่างช้า ๆ แต่เสียงก็เงียบหายไป
ผมส่ายหัวพึมพำกับตัวเอง “ฉันคงต้องไปพักร้อนจริงๆ แล้วล่ะ”
แต่แม้ว่าผมจะออกจากร้านไปแล้ว แผนผังในกระเป๋าก็เหมือนกับจะเผาไหม้เป็นเครื่องเตือนใจว่างานของผมยังไม่จบสิ้น
Sponsored Ads
———————
ความวุ่นวายยามเช้า
ในตอนเช้าผมถูกปลุกให้ตื่นจากเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกครั้ง ผมครางในลำคอ ขยี้ตาไล่ความง่วง และเห็นชื่อของธนาแสดงอยู่บนหน้าจอ ผมกดรับสายด้วยความไม่เต็มใจ
“นาวิน!” เสียงของธนาเจื้อยแจ้วเหมือนเดิม “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น? นายช่วยปีใหม่ไว้ได้หรือเปล่า?”
“นิยามคำว่า ‘ช่วย’ หน่อยสิ” ผมตอบอย่างงัวเงีย พลางลุกขึ้นนั่ง
“ฉันช่วยไว้แล้วล่ะ” ธนาพูดอย่างภูมิใจ “ดูนี่สิ” เขาส่งเซลฟี่ของตัวเองที่ถ่ายในโรงงานมาให้ หลังจากทุกอย่างจบลงพร้อมคำบรรยายว่า ช่วยปีใหม่ไว้แล้ว ยินดีด้วย กรุงเทพฯ
ผมครางเสียงต่ำ “ธนา นายไม่ได้อยู่ตอนเริ่มเรื่องด้วยซ้ำ”
“เรื่องเล็กน้อยน่ะ” ธนาพูดอย่างสบาย ๆ “เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว แม่ให้ฉันทำความสะอาดศาลาวัดเพื่อรับความโชคดีวันปีใหม่ อย่าหายไปนานล่ะ!” จากนั้นสายก็ตัดไป
ผมส่ายหัวก่อนโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้ข้างตัว “ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ”
Sponsored Ads
