มีโทรศัพท์เพียงไม่กี่สายที่ฟังน่าขนลุกไปกว่าสายที่เริ่มต้นประโยคว่า
“สวัสดีค่ะ นี่คุณนาวิน ช่างซ่อมใช่ไหม? ฉันมี…ปัญหาเรื่องเครื่องดูดฝุ่นค่ะ”
Sponsored Ads
เช้าวันนี้ของผมเริ่มต้นขึ้นแบบนั้น ผมเพิ่งจะจิบกาแฟไปได้ครึ่งแก้ว เมื่อ คุณปรียา ผู้จัดการของ CloudNest Co-Working Space โทรมา น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล มืออาชีพ แต่ภายใต้ความนิ่งนั้น ผมได้ยินความกังวลซ่อนอยู่
“มันมีพฤติกรรมแปลกๆ ค่ะ วนอยู่ที่จุดเดิมซ้ำๆ แล้วก็…วาดรูปอะไรบางอย่าง”
คำว่า วาดรูป ทำให้ผมหยุดชะงัก เครื่องจักรทำงานแปลกๆ? ฟังดูเป็นไปได้ แต่เครื่องจักรวาดรูป? นั่นไม่ใช่ฟีเจอร์ที่คุณจะเจอในคู่มือใช้งานแน่ ๆ
CloudNest เป็นพื้นที่ทำงานร่วมสมัยแห่งหนึ่ง—ผนังกระจกเงาวับ เฟอร์นิเจอร์ดีไซน์เนอร์ เบาะบีนแบ็กที่แพงกว่าไฟห้องผม และคำคมสร้างแรงบันดาลใจติดอยู่ทุกผนัง ชั้น 14 เต็มไปด้วยเสียงดนตรีโลไฟเบา ๆ แป้นคีย์บอร์ดที่คลิกเป็นจังหวะ และกลิ่นกาแฟราคาแพงที่ลอยอบอวล
คุณปรียารอต้อนรับผมที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ สูทของเธอเรียบกริบ ผมถูกรวบตึงอย่างเรียบร้อย
“คุณนาวิน?”
“คนเดียวในตำนานครับ,” ผมตอบ พลางสะพายกระเป๋าเครื่องมือข้ามบ่า “แล้วเจ้าพิคาโซ่ติดล้อของเราล่ะ อยู่ไหน?”
เธอไม่ยิ้มเลย ไม่แม้แต่จะขยับมุมปาก “ทางนี้ค่ะ”
Sponsored Ads
———————
ลวดลายในพรม
เครื่องดูดฝุ่นตั้งนิ่งอยู่ที่มุมห้องทำงานกว้างโล่ง สีขาวสะอาด ทันสมัย และแพงเกินกว่าที่อุปกรณ์แค่ดูดฝุ่นควรจะเป็น แต่ลวดลายที่มันทิ้งไว้…มันดูไม่บริสุทธิ์เท่าไหร่
เส้นบางๆ ถูกวาดลงบนเส้นใยพรมอย่างจงใจ บิดเป็นลวดลายที่ซับซ้อน—สัญลักษณ์โบราณ ประเภทที่ ย่าน้อย จะตีมือผมแน่ๆ ถ้าเห็นผมพยายามเขียนมันลงบนผืนทรายตอนเด็กๆ
“ใช่…นี่ไม่ปกติเลย,” ผมพูดพลางย่อตัวลงไปพิจารณาลวดลายใกล้ๆ
เสียงฮัมเบาๆ ลอยมาในอากาศ ไม่ได้มาจากเครื่องดูดฝุ่น เพราะมันถูกถอดปลั๊กอยู่ แต่ดังมาจากที่ลึกกว่านั้น ราวกับตัวอาคารกำลังกลั้นหายใจ
“ลวดลายพวกนี้มันมีความหมายอะไรไหมคะ?” คุณปรียาถามด้วยน้ำเสียงกังวล
“โอ้ แน่นอนว่ามันมีความหมาย,” ผมพึมพำ “แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นเรื่องดีหรือเปล่า”
เธอดึงแท็บเล็ตออกมา เลื่อนหน้าจอไปมาด้วยนิ้วที่สั่นนิดๆ “คุณต้องดูนี่ค่ะ”
ภาพจากกล้องวงจรปิดเวลาที่บันทึกไว้คือเที่ยงคืน เครื่องดูดฝุ่นเคลื่อนที่ไปเองในพื้นที่ทำงานอันมืดมิด มันไม่ได้กำลังทำความสะอาด แต่มันวาดลวดลาย วงล้อของมันกรีดเส้นลงบนพรมอย่างแม่นยำ ราวกับกำลังทำตามคำสั่งที่มองไม่เห็น
“มันไม่ควรทำแบบนี้ใช่ไหม?” เธอถาม
“ไม่ควรเลยครับ”
ผมเหลือบมองเครื่องดูดฝุ่นอีกครั้ง มันยังจอดนิ่งอยู่ที่เดิม แต่ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกเหมือนมัน…กำลังจ้องมองผมกลับมา
Sponsored Ads
———————
สัญลักษณ์ที่ส่งเสียงฮัม
เสียงฮัมเริ่มต้นขึ้นอย่างแผ่วเบา เป็นแรงสั่นสะเทือนต่ำๆ ที่รู้สึกเหมือนการเปลี่ยนแปลงของความกดอากาศมากกว่าเสียงจริงๆ
“คุณได้ยินไหม?” ผมถาม
คุณปรียาพยักหน้า ใบหน้าของเธอซีดเซียว “มันเริ่มตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ มันจะดังขึ้นถ้าคุณไปแตะลวดลายพวกนั้น”
แน่นอนว่าผมต้องลองแตะมันดู
ทันทีที่นิ้วของผมแตะเส้นลวดลาย เสียงฮัมดังขึ้นทันที ราวกับมีใครหมุนปุ่มเพิ่มเสียงของความเป็นจริงให้ดังขึ้นจนถึงขีดสุด ความเย็นวาบแผ่ซ่านไปทั่วผิวหนัง
ผมดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นดังอยู่ในหู
“นี่ไม่ใช่ลวดลายมั่วๆ นะครับ,” ผมพูดช้าๆ “มันคือลวดลายสำหรับพิธีกรรม เครื่องดูดฝุ่นนี่ไม่ได้พัง…แต่มันถูกใช้ต่างหาก”
คิ้วของคุณปรียาขมวดเข้าหากัน “ถูกใช้? โดยใคร?”
“หรือโดยอะไร” ผมแก้คำอย่างเคร่งขรึม
Sponsored Ads
———————
ประเมินค่าซ่อม
ผมหยิบกระเป๋าเครื่องมือของตัวเองออกมา คว้าหลอดสายสิญจน์ขนาดเล็ก แล้วเริ่มพันมันหลวมๆ รอบเครื่องดูดฝุ่น
“คุณกำลังทำอะไร?” คุณปรียาถาม
“การกักกันขั้นพื้นฐานครับ,” ผมตอบ “หวังว่ามันจะหยุดไม่ให้มันวาด…อะไรก็ตามพวกนี้ต่อไป”
คุณปรียากอดอก สีหน้าของเธอกลับมาดูเป็นนักธุรกิจอีกครั้ง “แล้วเรื่องนี้จะต้องจ่ายเท่าไหร่คะ?”
“โอ้ ผมดีใจจริงๆ ที่คุณถาม!” ผมพูดอย่างร่าเริง หยิบสมุดโน้ตเล่มเล็กออกมา “เรากำลังพูดถึงค่าบริการสำหรับความผิดปกติทางเหนือธรรมชาติระดับ 3—รวมถึงค่าความเสี่ยงอันตราย และถ้าผมต้องไล่วิญญาณออกจากเครื่องดูดฝุ่นนี้ มันจะถูกนับเป็นบริการพิเศษระดับพรีเมียมครับ”
เธอบีบสันจมูก ถอนหายใจยาว “คุณมีตัวเลขไหม นาวิน?”
“พูดง่ายๆ เลยนะครับ ถ้าคุณมีงบจำกัด ผมว่าอาจจะต้องตัดงบซื้อบีนแบ็กราคาแพงพวกนั้นออกไปสักพัก”
คุณปรียาถอนหายใจลึกอีกครั้ง ก่อนจะพึมพำบางอย่างเกี่ยวกับรายงานค่าใช้จ่ายที่เธอต้องกรอกในคืนนี้
Sponsored Ads
———————
การพุ่งชนของเครื่องดูดฝุ่น
ผมนั่งยองๆ ลงอีกครั้งเพื่อตรวจสอบล้อของเครื่องดูดฝุ่นอย่างละเอียด สัญลักษณ์ถูกสลักไว้บนพลาสติก จางๆ แต่ชัดเจน ราวกับรอยแผลเป็นเล็กๆ ที่ถูกกรีดด้วยใบมีดคมกริบ
“นี่ไม่ใช่ความผิดปกติธรรมดา,” ผมพึมพำ “ใครบางคน—หรือบางสิ่ง—ตั้งใจทำสิ่งนี้ไว้ มันถูกโปรแกรมให้วาดลวดลายเหล่านี้ และมันกำลังจะเสร็จสิ้นบางอย่าง…อาจจะเป็นพิธีกรรมก็ได้?”
ราวกับว่ามันได้ยินสิ่งที่ผมพูด เครื่องดูดฝุ่นส่งเสียงฮัมและเปิดทำงานขึ้นมาเอง
ผมชะงัก คุณปรียาก็ชะงัก
เครื่องดูดฝุ่นหมุนตัวอย่างช้าๆ ล้อของมันหมุนอย่างแม่นยำราวกับถูกควบคุมด้วยเจตจำนงบางอย่าง แล้วมันก็เริ่มเคลื่อนที่ไปข้างหน้า—ตรงมาทางผม
“เอ่อ…คุณปรียา?” ผมพูดพลางก้าวถอยหลัง
“คะ?”
“เครื่องดูดฝุ่นปกติมันพุ่งใส่คนแบบนี้ไหม?”
เครื่องดูดฝุ่นเร่งความเร็ว ชนเก้าอี้ล้มลงไปตัวหนึ่งขณะที่มันพุ่งตรงมาหาผมอย่างกับวัวกระทิงจักรกล
“หลบไป!” คุณปรียาร้องลั่น
ผมกระโดดหลบไปด้านข้าง หวุดหวิดที่จะโดนเครื่องจักรเสียสติชนเข้าเต็มๆ มันพุ่งไปชนขาโต๊ะอย่างแรง กระดาษปลิวว่อนทั่วพื้น
เครื่องหยุดนิ่งชั่วขณะ ราวกับกำลังคำนวณเส้นทางใหม่ ก่อนจะเริ่มวาดลวดลายลงบนพรมอีกครั้ง คราวนี้รวดเร็วและบ้าคลั่งกว่าเดิม
เสียงฮัมกลับมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ลึกกว่าเดิม มันแผ่ความสั่นสะเทือนผ่านพื้นใต้ฝ่าเท้าของเรา
คุณปรียาคว้าแขนผมไว้แน่น “นาวิน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ผมจ้องไปที่เครื่องดูดฝุ่น ล้อที่ส่องแสงวาบของมันกำลังกรีดเส้นสายใหม่ลงบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง
“ผมคิดว่า,” ผมพูดช้า ๆ “มันกำลังพยายามจะทำพิธีกรรมนี้ให้เสร็จสิ้น”
และจากเสียงฮัมที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ มันคงไม่หยุด จนกว่ามันจะทำสำเร็จ
Sponsored Ads
———————
น่าตื่นเต้น
ในขณะที่เครื่องดูดฝุ่นยังคงทำงานอย่างบ้าคลั่ง ไฟเหนือหัวเริ่มกะพริบ และความเย็นเฉียบก็แผ่กระจายไปทั่วห้อง บางสิ่งบางอย่างกำลังจะตื่นขึ้น—หรือพยายามจะข้ามมิติ และหากมันทำสำเร็จ… เครื่องดูดฝุ่นเสียสติจะเป็นปัญหาที่เล็กน้อยที่สุดของเรา
