“พอได้แล้วหลัวป๋อ เธอควรไปช่วยซือจั่ว” บินยงพยายามยืนขึ้นอย่างมั่นคงที่สุดโดยใช้ดาบของเขาช่วยพยุง หลัวป๋อปรับกระเป๋าสะพายและหยิบคันธนูที่เธอทิ้งไว้บนพื้น
บินยงสูดหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มใช้ดาบของเขาตีเข้ากับโล่กลม “ปัง ปัง ปัง!” เสียงของโลหะกระแทกเข้ากับโลหะถูกขยายสัญญาณโดยเคล็ดวิชาแมลงก้นกระดกของเขาและในที่สุดเขาก็ได้รับความสนใจจากหมูป่า
ขณะที่หมูป่าหันไปดูว่าเสียงอึกทึกดังมาจากไหน ลูกธนูอีกสามลูกก็พุ่งเข้าใส่เนื้อบริเวณด้านข้างลำตัวของมัน เห็นได้ชัดว่าหมูป่าเหนื่อยในขณะที่ต่อสู้กับซือจั่วแต่กับเป็นซือจั่วที่ได้รับบาดเจ็บและดูเหมือนว่าเขาจะล้มลงได้ทุกเมื่อ หากไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของบินยงในเวลาที่เหมาะสม
เคล็ดวิชาพานรคลุ้มคลั่งของซือจั่วมีไว้สำหรับการโจมตีไม่ใช่สำหรับการป้องกัน อย่างไรก็ตามคำขวัญที่ว่าการโจมตีที่ดีที่สุดคือการป้องกันที่ดีที่สุดก็ยังคงเป็นความจริง การตัดและฟันที่ซือจั่วมอบให้หมูป่าทำให้มันเลือดออก และบินยงเห็นว่าหากใช้ความพยายามอีกเล็กน้อยมันอาจจะตายได้
“โอ้ พวกเขาอาจมีโอกาสจะเรียกร่างที่สองได้” จินพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที่เขามองไปที่สถานี 4 และกลุ่มลูกค้าที่อยู่หน้าทีวีก็หันกลับมาตะลึงในทันที
“บอสจิน…ร่างที่สองหมายความว่ายังไง?” เหงื่อเย็นๆ ค่อยๆ หยดไหลลงมาตามลำคอของลูกค้า
“ดูเอาเองเถอะ มันควรจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ ฉันคิดว่านะ”
Sponsored Ads
“หลัวป๋อ ดูเหมือนว่ามันกำลังจะตาย ไปโจมตีมันให้เต็มที่กันเถอะ!” จู่ๆ บินยงก็เข้าควบคุมสถานการณ์ หลัวป๋อพยักหน้าอย่างมีความสุขและด้วยรูปแบบการบ่มเพาะของเธอ กระต่ายสองตัวก็กระโดดไปรอบๆ เหนือเธอ เธอคุกเข่าลงเล็กน้อยแล้วจับสายธนูให้ตึงที่สุด ลูกธนูในคันธนูค่อยๆ รวบรวมพลังชี่จากตัวหลัวป๋อและบริเวณโดยรอบ
ทันใดนั้น หมูป่าก็สังเกตเห็นว่าภัยคุกคามที่ไม่ได้มาจากมนุษย์ถือดาบและโล่ แต่มาจากผู้ใช้อาวุธระยะไกล มันพุ่งเข้าหาผู้ใช้ธนูอย่างหวาดกลัวโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของมัน
สิ่งล่อใจทำงานได้ดี บินยงเรียกการบ่มเพาะของเขาออกมา มีแมลงก้นกระดกสองตัวบินเป็นวงกลมเหนือเขา และเขาใช้กำลังทั้งหมดของเขาเพื่อกระแทกโล่กลมของเขาไปทางด้านข้างของหมูป่า หมูป่าถูกแรงกระแทกมาจากด้านข้าง ทำให้มันล้มลง
ลูกธนูรวบรวมพลังชี่เพียงพอ และหลัวป๋อปล่อยสายธนูและลูกธนูก็พุ่งทะลวงออกจากคันธนู หลัวป๋อล้มลงกับพื้นในเวลาต่อมาเนื่องจากให้พลังงานชี่สำหรับการบรรจุพลังเพื่อยิงธนู บินยงรีบออกไปให้พ้นทางก่อนที่เขาจะอยู่ในรัศมีระเบิดของลูกศรที่พลังชี่พุ่งเข้าใส่
“บูม!” ควันและฝุ่นดินจำนวนมากปรากฏขึ้นเมื่อลูกศรตกลงบนหมูป่าที่ล้มลง บินยงรู้สึกทึ่งกับการโจมตีทั้งหมดของหลัวป๋อ “ทำได้ดีมาก หลัวป๋อ!”
หลัวป๋อไม่สามารถตอบด้วยคำพูดได้ เธอได้แต่ยกมือขึ้นและยกนิ้วให้ ซือจั่วซึ่งอยู่บนพื้นด้วยก็หัวเราะเสียงดัง บินยงเริ่มหัวเราะเล็กน้อย มันจบแล้วใช่ไหม?
“บู บู บู ฮี!!” มีเสียงดังออกมาจากกลุ่มฝุ่นและควัน บินยงเข้าสู่การตั้งรับทันที “อะไรนะ ฉันคิดว่าเราฆ่ามันแล้วนี่” บินยงตื่นตระหนก
ซือจั่วแลหลัวป๋อพยายามลุกขึ้นเช่นกัน เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงจากหมูป่า “นั่นฟังดูไม่เหมือนหมูป่าที่เราฆ่าเมื่อกี้เลย!”
จากกลุ่มควันไฟ ร่างเล็กๆ สูงประมาณ 50 ซม. ยืนบนศพหมูป่าแปดขาที่ตายแล้ว “ฉันคิดว่าพวกคุณบอกว่าหมูป่าเป็นหัวหน้าตัวสุดท้าย!” บินยงร้องบอกพวกเขา
“นั่นคือสิ่งที่เราเห็น เมื่อบูดงฆ่ามันทันที!” ซือจั่วตะโกนกลับมา
“ทันที… เป็นไปได้ไหมว่าการโจมตีของหลัวป๋อไม่แรงพอที่จะฆ่ามันในทันที?” บินยงเริ่มพูดกับตัวเอง อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะนึกถึงเหตุผลอื่นใด ร่างเล็กๆ นั้นก็พุ่งออกมาจากควันที่ใกล้จะสลายไป ด้วยปฏิกิริยาที่รวดเร็วของบินยงทำให้เขาสามารถใช้โล่กลมในการป้องกันได้ทัน แต่เขาก็ถูกกระแทกกระเด็นเข้าไปในดงไม้ นั่นทำให้เขากระอักเลือดออกมา
ร่างเล็กนั้นเป็นลูกหมูหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่บนขาทั้งสองของมัน….และมันถือเขี้ยวกระบี่ของหมูป่าเป็นอาวุธ “บู ฮี่ฮี่!” ลูกหมูส่งเสียงดังแสดงความก้าวร้าว
ในขณะเดียวกันลูกค้าก็จ้องมองไปที่ทีวีด้วยสายตาที่ว่างเปล่า “บอส คุณจงใจใส่เสียงลูกหมูในหมูป่า และในทางกลับกันสำหรับลูกหมูตัวนี้” ฝูงชนกำลังรอคำตอบ แต่จินเปิดน้ำแพนด้าและเอนตัวไปที่เคาน์เตอร์บาร์ก่อนจะพูด
“ความลับทางการค้า”
“ถ้าไม่ใช่เพราะความเคารพต่ออาหารและดันเจี้ยนคุณภาพของบอสจิน ฉันคงจะอัดเขาอย่างแรงด้วยการบ่มเพาะของฉัน” ลูกค้ารายหนึ่งถอนหายใจ
“แล้วฉันเดาว่าบูดงไม่ได้กระตุ้นลูกหมูเพราะเขาฆ่ามันทันที ทำให้มันเสียหายอย่างหนักและปล่อยให้เลือดออกจนตายเกินกว่าจะปล่อยให้หมูป่าแปดขารูปแบบที่สอง” ลูกค้าอีกรายอนุมานและทุกคนคิดว่ามันเป็นเพียงความเป็นไปได้เท่านั้น
ทันใดนั้น การสนทนารอบเคาน์เตอร์บาร์ก็เริ่มเร่าร้อนขึ้นกว่าปกติ บางคนเริ่มเปลี่ยนกลยุทธ์ในขณะที่คนอื่นๆ ตรวจสอบว่ามีไอเทมเพียงพอที่จะผ่านการต่อสู้กับหัวหน้าได้หรือไม่ ลูกค้ารายหนึ่งถึงกับถามจินว่าเขาขายอุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับดันเจี้ยนหรือไม่
“มันจะมีในเร็วๆ นี้ ไอเทมยังรอการจัดส่งอยู่ ไม่ต้องกังวล ถ้าคุณระวัง คุณไม่จำเป็นต้องซื้อของสำหรับดันเจี้ยนนี้จริงๆ”
“ใช่ ฉันไม่เห็นว่าฉันจะไม่ต้องกังวลเมื่อหัวหน้าดันเจี้ยนนี้มีรูปแบบที่สอง! ทำไมคุณไม่ลองและแสดงให้เราเห็นว่ามันเป็นอย่างไร บอส!” ลูกค้ารายหนึ่งได้ยั่วยุจิน และมันก็กระหึ่มไปในฝูงชน
“ช่าย บอส! แสดงให้เราเห็นหน่อยซิว่ามันเป็นยังไง! ผมจะจ่ายค่าตั๋วอินสแตนซ์ให้คุณด้วย!” เสียงฝูงชนก็ยิ่งดังขึ้น
“โอเค แต่หลังจากสถานี 4 จบ ฉันอาจต้องพาพวกเขาขึ้นมาเพื่อตรวจสุขภาพ” จินสัญญากับพวกเขาและหยุนก็หัวเราะกับคำขอของฝูงชนที่ไร้สาระ
“ฮ่าฮ่าฮ่า จิน ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาให้คุณโฆษณาฟรี” จินยิ้มเล็กน้อยให้กับความคิดเห็นของหยุนและยังคงเพลิดเพลินกับการแสดงที่สถานี 4
“บินยง ระวัง! ลูกหมูกำลังวิ่งเข้ามาหาคุณจากทางขวา ที่มาจากด้านหน้ามันเป็นกลลวง!” หลัวป๋อตะโกนขณะที่เธอรู้เรื่องมายาและกลลวงมาจากเคล็ดวิชาของเธอ กระต่ายมายา อย่างไรก็ตาม เธออ่อนแอเกินกว่าที่จะช่วยบินยงหลังจากยิงลูกศรพลังชี่ไป
ซือจั๋วพยายามช่วยเหลือบินยง แต่เขาก็เลินเล่อในการป้องกันเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน ทำให้เขาถูกกระแทกอย่างแรงจากการโจมตีด้วยเขี้ยวกระบี่ของลูกหมูตัวเล็กๆ อย่างง่ายดาย บาดแผลที่เขาได้รับจากการต่อสู้เริ่มมากขึ้น
Sponsored Ads
เมื่อเทียบกับหมูป่าตัวใหญ่ ลูกหมูขาดความแข็งแกร่งแต่ได้รับการชดเชยด้วยความเร็วและความสามารถ การโจมตีไม่ได้รุนแรงพอที่จะทำให้บินยงล้มเพียงแค่มันทำให้เขาล้มอย่างรวดเร็ว
“ฉันต้องใช้กลลวงด้วย ไม่อย่างนั้นฉันจะโจมตีลูกหมูไม่ได้!” บินยงคิดกับตัวเองในขณะที่เขาป้องกันการโจมตีจากลูกหมูอีกครั้ง
ในที่สุดลูกหมูก็กระโดดถอยหลังหลังจากโจมตีเพื่อฟื้นความแข็งแกร่ง แต่บินยงคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะล่อลวงเข้าสู่เส้นทางแห่งชัยชนะ เขาโชเซอย่างรวดเร็วและคุกเข่าลงในขณะที่แสร้งทำเป็นดาบหล่นลงบนพื้น
แทนที่จะรอที่จะได้ความแข็งแกร่งฟื้นคืนกลับมา ลูกหมูก็วิ่งไปข้างหน้าอย่างสุดกำลังเมื่อเห็นสถานการณ์ใหม่ที่เกิดขึ้น ทันทีที่ลูกหมูอยู่ในระยะ บินยงมองดูมันอย่างจดจ่อและการบ่มเพาะของเขาเปล่งประกายเจิดจ้าอยู่เหนือเขา “เคล็ดวิชาแมลงก้นกระดก ระเบิดปูพรมโต้กลับ!” บินยงตะโกน ก๊าซแรงดันสูงที่ร้อนแรงพุ่งออกมาจากโล่กลมของบินยง มันล้อมรอบบินยงและห่อหุ้มลูกหมูไว้ทันที
ก๊าซแรงดันสูงที่ร้อนแรงแผดเผาผิวหนัง หู ตา และแม้แต่ปากของลูกหมู ทำให้มันเจ็บปวดและโจมตีพลาด มันล้มลงบนพื้นข้างๆ บินยง โดยไม่รอช้าเขารีบหยิบดาบขึ้นมาอย่างรวดเร็วเพื่อแทงที่หลังลูกหมู
แม้ลูกหมูบาดเจ็บสาหัส มันก็ไม่ได้อยู่เป็นเป้านิ่ง มันแทงเขี้ยวกระบี่กลับหลัง ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อทั้งคู่สามารถโจมตีเข้าเป้าหมายได้ เขี้ยวกระบี่ถูกแทงเข้าที่ซี่โครงล่างืซ้าย ทะลุปอดข้างซ้ายของบินหยง ในขณะที่ดาบก็แทงเข้าที่คอของลูกหมู ทั้งคู่ก็ล้มลงนอนบนกองเลือดของกันและกัน
“บินบิน!” หลัวป๋อตะโกนร้องออกมาอย่างไร้ประโยชน์ ในขณะที่เธอพยายามลากตัวเองไปหาบินยง ซือจั๋วไม่สามารถขยับตัวได้จากบาดแผลที่เขาได้รับจากลูกหมูและเขาทำได้เพียงมองดูเพื่อนของเขาล้มลงจากการโจมตี
ทันใดนั้น เสียงผู้ประกาศหญิงก็แจ้งว่าดันเจี้ยนเสร็จสมบูรณ์ ที่สถานี 4 ฝูงชนไม่ส่งเสียงเชียร์ มีเพียงความสงบเงียบ เมื่อทั้งสามออกมาจากดันเจี้ยน หลัวป๋อและซือจั๋วก็กลับมามีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงอีกครั้ง แต่บินยงยังคงหมดสติอยู่
ฝูงชนเริ่มปรบมือราวกับต้อนรับพวกเขากลับสู่ความปลอดภัย และจินประกาศชื่อของพวกเขาออกมาดังๆ
“ระดับ 2 นู บินยง ระดับ 2 เหม่ย ซือจั๋ว และระดับ 2 จา หลัวป๋อ คุณได้เคลียร์ดันเจี้ยนแล้ว และเวลาของคุณถูกวางไว้ในกระดานคะแนนปัจจุบันตรงโน้น เฉพาะ 30 อันดับแรกเท่านั้นที่จะแสดงในกระดาน และในตอนนี้ ขอแสดงความยินดีด้วย”
ตอนนี้ฝูงชนส่งเสียเชียร์เล็กน้อย พวกเขาให้ความนับถือในการเคลียร์ ไม่เพียงเพราะดันเจี้ยนเท่านั้นแต่รวมถึงร่างที่สองของหัวหน้าอีกด้วย
