สิ่งที่ชัดเจนที่สุดคือเครื่องชงกาแฟที่ด้านขวาของเคาน์เตอร์บาร์ยาว มีการออกแบบสีดำเรียบง่ายที่ผสมผสานกับเคาน์เตอร์บาร์ได้ดีและไม่ใช้พื้นที่มากเกินไป อันที่จริงมันเป็นแค่กล่องโลหะสีดำขนาดใหญ่ที่มีปุ่มเดียวที่ด้านหน้าเพื่อระบุชนิดกาแฟ
นอกจากนี้ เขายังสังเกตเห็นว่าเครื่องชงกาแฟเชื่อมต่อโดยตรงกับเครื่องชงกาแฟเฟรนช์เพรส(1)แบบอัตโนมัติ และมีแก้วจัดวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบอยู่ข้างๆ จินเพิ่งดื่มโซดาหมด เขาเลยต้องลองดื่มในภายหลัง
อาหารทั้งสองอย่างทำให้จินต้องดูบนแอปเลย์เอาต์ร้านค้าบนโทรศัพท์ เมื่อเขาเปิดพิมพ์เขียว เขาพบว่าอาหารชิ้นแรกจริงๆ แล้วซ่อนอยู่ในลิ้นชัก เขาเปิดมันออกมาและความสดชื่นก็เข้ามาแทนที่ในความรู้สึกของเขา โอนิกิริ(2)ถูกจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบและอุณหภูมิก็ดูจะพอดีสำหรับอาหาร
ด้วยการบ่มเพาะในปัจจุบัน จินสามารถดมกลิ่นส่วนผสมต่างๆ ที่อยู่ในลิ้นชักได้อย่างชัดเจน แต่ละรายการมีส่วนประกอบเฉพาะอยู่ในนั้น เมื่อเขาหยิบมันขึ้นมากิน กลิ่นหอมมากมายที่อยู่ในลิ้นชักนั้นไม่ได้ทำให้อาหารปนเปื้อน แม้ว่าจะวางไว้ในพื้นที่แคบๆ เช่นนี้
Sponsored Ads
“มีมากกว่าหนึ่งรสชาติ? ฉันได้กลิ่นเนื้อสัตว์อย่างน้อย 10 ชนิดในลิ้นชักนี้” จินยังคงเคี้ยวข้าวและส่วนหนึ่งของส่วนผสมต่อไปเช่นกัน รสชาติที่แน่นหนึบของข้าวมุกสีขาวคลุกเคล้าเข้ากันได้ดีกับไข่ปลาที่มีเนื้อแน่น ต่อมาไข่ปลาสีดำก็ละลายในปากของเขาอย่างสม่ำเสมอราวกับเนยที่เนียนนุ่ม ไข่ปลาเล็กน้อยก็ผสมเข้ามาในปากของเขามันเป็นความรู้สึกกลมกล่อมที่กระตุ้นลิ้นอีกด้วย
โนริ(3)กลับให้ความรู้สึกที่ตรงกันข้ามด้วยความสมบูรณ์ของรสชาติอูมามิ(4)จากท้องทะเลอันบริสุทธิ์ มันจึงค่อนข้างแห้งและกรอบรสชาติมันค่อนข้างเผ็ด ทำให้โนริเป็นส่วนผสทเสริมรสหวานของไข่ปลา นอกจากความเหนียวของข้าวแล้ว ส่วนผสม ‘ง่ายๆ’ ทั้งสามยังผสมผสานรสชาติเข้าด้วยกันอย่างลงตัว
“อันที่จริง มีโอนิกิริมากกว่า 100 ชนิดในลิ้นชักนั้น แต่ลูกค้าไม่ได้รับอนุญาตให้เลือกเมื่อสั่ง” หยุนยิ้มให้กับใบหน้าของจินด้วยความสุขสำราญ
“มันเป็นรสชาติแบบสุ่มทุกครั้งที่พวกเขาลอง?” จินรู้สึกประหลาดใจมากกับปริมาณความหลากหลาย
“ใช่ ความน่าจะเป็นที่จะได้รสชาติแบบเดิมอีกครั้งนั้นไม่สูงเลย ความสามารถในการสร้างโอนิกิริที่ดีและอร่อยนั้นถูกจำกัดด้วยจินตนาการเท่านั้น คุณน่าจะมีโอนิกิริรวมกันได้ไม่สิ้นสุด” หยุนตอบ
“โอนิกิริเป็นผลิตภัณฑ์ที่ดีที่จะเสิร์ฟที่นี่ ผู้คนสามารถรับประทานอาหารได้อย่างรวดเร็วในขณะที่รอรอบของพวกเขาแทนที่จะกินอาหารมื้อใหญ่” จินคิดเมื่อเขากัดโอนิกิริที่เขาถืออยู่อีกคำหนึ่ง
“เอาล่ะ ฉันอยากทราบว่ามีอะไรในโอนิกิริที่ทำให้อร่อยได้ขนาดนี้” จินไม่อยากเชื่อเลยว่านี่จะเป็นครั้งเดียวที่เขาจะได้ชิมโอนิกิรินี้ หากทุกอย่างเป็นไปตามคำอธิบายของหยุน
“ข้าวที่ใช้ทำโอนิกิริมีหลากหลาย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นข้าวบรรณการสำหรับจักรพรรดิ์และข้าราชบริพารในสมัยโบราณ ตัวอย่างเช่น อาหารที่คุณกำลังกินอยู่ในปัจจุบันมาจากซูโจว ซึ่งเคยใช้เป็นภาษีเฉพาะทางในอดีต” หยุนยังคงอธิบายต่อไป
“ไข่ปลาที่คุณเพิ่งกินมาจากปลาเบลูก้าเผือกจากทะเลแคสเปียนตอนใต้ใกล้อิหร่าน หนึ่งในทะเลน้ำลึกในผืนดินไม่กี่แห่งสุดท้าย…หรือที่บางคนเรียกว่า: ทะเลสาบขนาดใหญ่ สำหรับเพาะพันธ์ปลาเบลูก้าเผือกต่อมาก็เก็บไข่และนำมาแปรรูป ราคาของมันอยู่ที่ประมาณ 176,960 หยวนต่อกิโลกรัม ดังนั้นจึงจัดอยู่ในรายการอาหารที่แพงที่สุดในโลก”
“สาหร่ายโนริหรือที่เรียกว่าสาหร่ายที่กินได้นั้นมาจากสาหร่ายสีแดงที่ได้รับการเพาะพันธุ์ในห้องปฏิบัติการขนาดใหญ่เป็นฟาร์มไฮโดรโปนิกส์เฉพาะทาง โดยที่ชีววิทยาของโนริถูกเปลี่ยนแปลงเพื่อให้ได้รับไอโอดีนและวิตามินบี 12 ในปริมาณที่ดีที่สุด”
“เพาะพันธุ์ในฟาร์มเฉพาะ?” จินก็อยากรู้ เขาคิดว่าอาหารของระบบส่วนใหญ่มาจากสภาวะที่เป็นธรรมชาติและสมบูรณ์แบบที่สุด
“การทำฟาร์มโนริถือเป็นเกษตรกรรมขั้นสูงเนื่องมาจากการแปรรูปสาหร่าย ห้องปฏิบัติการเหล่านี้ประสบความสำเร็จในการค้นพบโนริดัดแปลงที่สามารถเพิ่มการผลิตโนริได้สูงสุดในขณะที่ยังคงรักษาปริมาณวิตามินที่ดีที่สุดไว้”
“สรุปคือ คุณกำลังมอบทางเลือกที่ดีต่อสุขภาพให้กับลูกค้าของฉันและตัวฉัน” จินกล่าวสรุป
“ฉันจะบอกว่าพวกมันค่อนข้างอร่อยด้วย อย่างไรก็ตามหากปราศจากสัมผัสของเชฟ ก็ยังขาดปัจจัย ‘ส่วนบุคคล’ ที่ทำให้อาหารมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว” หยุนเอื้อมมือไปหยิบโอนิกิริกินด้วย
จินยักไหล่เมื่อได้ยินแบบนั้น เขารู้ว่าเขาไม่ได้ถูกคัดออกเพื่อเป็นเชฟ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรมาก ตราบใดที่ลูกค้าของเขาพึงพอใจ เขาก็เช่นกัน
ขณะที่จินต้องการตรวจสอบตู้มหัศจรรย์ของเคาน์เตอร์บาร์เพื่อหาอาหารใหม่ถัดไป เขาได้รับข้อความจากซงด้าผู้บ่มเพาะเคล็ดวิชาฮิบโปหิวโหยระดับ 1 ผ่านแอปแพนด้าโมเนียม “บอส คุณยังไม่เปิดร้านอีกเหรอ ฉันรออยู่ข้างนอกร้านคุณสักพักแล้ว”
Sponsored Ads
จินมองดูนาฬิกาของเขาอย่างรวดเร็วและเวลาใกล้ 12.00 น. แล้ว เขาเคี้ยวโอนิกิริอย่างรวดเร็วขณะที่เดินไปที่ประตูด้านข้างของร้าน “ซงด้าให้เวลาฉันห้านาที ฉันจะเปิดเร็วๆ นี้…อะไร-?” จินมองออกจากร้านเพื่อขออภัยซงด้า แต่เขาเห็นว่ามีคิวต่ออยู่ด้านหลังซงด้า
“อ๊ะ! บอสจิน ฉันคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณ ฉันมาที่นี่เพื่อพยายามเคาะประตูหน้าต่างเพื่อโทรหาคุณ ฉันลืมแอปแพนด้าโมเนียมไปเลย จนกระทั่งลูกค้าที่อยู่ข้างหลังฉันเตือนฉันเกี่ยวกับแอปนี้” ใบหน้าของซงด้าคล้ายพระสังกัจจายน์หลังจากเขาหัวเราะเมื่อเห็นบอสจิน หลังจากที่เขาคิดว่าบอสจินได้ทิ้งเขาไปแล้ว
“ฉันกำลังปรับแต่งอะไรบางอย่างในร้านและฟังเพลงไปด้วย ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ยินเสียงอึกทึกจากข้างนอก ขอเวลาฉันเปิดร้านสักครู่” ลูกค้าพูดคุยกันตื่นเต้นเมื่อเห็นจินปิดประตูด้านข้าง จินจะทิ้งซงด้าไปได้อย่างไร? เขาเป็นเหมือนเครื่องเอทีเอ็มส่วนตัวที่ให้เงินฟรี
หลังจากที่จินปิดประตูด้านข้าง เขาก็ไปล้างมือจากการกินโอนิกิริและโยนกระป๋องเครื่องดื่มลงในถังรีไซเคิล เขาตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขาเปิดเครื่องทุกอย่างด้วยแอปเลย์เอาท์ร้านบนโทรศัพท์และซิงโครไนซ์สัตว์ประหลาดตัวใหม่ของเขากับประตูแพนด้า
จากนั้นเขาก็นั่งลงเพื่อปลดล็อคบานประตูหน้าและลูกค้าก็เริ่มเข้ามาอีกครั้ง “สุดท้ายก็พ้นจากแดดร้อนนั่น เป็นสิ่งที่ดีที่บอสแจ้งเราผ่านแอปแพนด้าโมเนียมในตอนเช้า ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องอยู่กลางแดดร้อนแบบนี้ไปอีกนาน” ลูกค้ารายหนึ่งก้าวเข้ามาและอากาศเย็นของร้านก็ลูบไล้ใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน
“ใช่ ฉันควรได้คิวอาร์โค้ดจากสแตนดี้แพนด้านั่น ในอนาคตฉันจะไม่เป็นเหมือนคนโง่ถ้ามาแต่เช้าตรู่” ลูกค้ารายหนึ่งประกาศอย่างไม่สะทกสะท้าน
“บอส เครื่องปรับอากาศของคุณดีที่สุด ไม่เย็นเกินไปหรือร้อนเกินไป” มีคนแสดงความคิดเห็น
“ใช่ ฉันเห็นด้วยกับคุณ ดวงอาทิตย์ที่แผดเผานั้นกำลังฆ่าฉัน จนกระทั่งฉันก้าวเข้ามาที่นี่ อุณหภูมิรู้สึกเหมือนเป็นอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดสำหรับมนุษย์” ลูกค้ารายอื่นแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม
Sponsored Ads
“มันคงจะแย่กว่านี้ถ้าไม่ใช่สำหรับสวนเล็กๆ ข้างนอก บอส การตัดสินใจของคุณที่จะสร้างสวนขนาดเล็กในที่ดินแปลงนี้ถูกต้องแล้ว เราไม่จำเป็นต้องยืนนานขนาดนั้น ด้วยเก้าอี้หินที่คุณจัดเตรียมไว้ ร่มเงาจากต้นไม้ก็ช่วยได้เช่นกัน” ลูกค้าไม่สามารถหยุดการประจบบอสได้ โดยหวังว่าจินอาจจะมีความลำเอียงต่อเขา
“เข้าคิวเพื่อรับตั๋วอินสแตนซ์ดันเจี้ยนของคุณ มีอินสแตนซ์ดันเจี้ยนใหม่ให้ใช้งานหากคุณต้องการลอง” จินประกาศอย่างเฉยชาและเริ่มต้นธุรกิจอีกครั้ง
(1)เฟรนช์เพรส French press เป็นการชงกาแฟแบบนำเมล็ดกาแฟที่บดแล้วมาแช่กับน้ำร้อน จะทำให้กาแฟชุ่มน้ำและสกัดกาแฟออกมาอย่างสม่ำเสมอแทนที่จะปล่อยให้น้ำไหลผ่านกาแฟบดแบบวิธีอื่น โดยที่เครื่องชงกาแฟเฟรนช์เพรสจะสามารถกรองเศษผงกาแฟออกได้โดยตะแกรงของเครื่องทำให้ไม่มีเศษกาแฟที่ไม่ละลายหลุดเข้ามาตอนนำไปรับประทาน
(2)โอนิกิริ onigiri ข้าวปั้นญี่ปุ่น (お握り) หรือเรียกอีกอย่างว่า omusubi (ลูกบอลข้าว) ที่ทำมาจากข้าวญี่ปุนเป็นลูกกลมๆ ปัจจุบันมีทั้งรูปวงรี วงกลม และก็สามเหลี่ยม ขั้นตอนสุดท้ายก็ต้องมีการห่อสาหร่ายด้วยถึงจะอร่อยแบบครบถ้วน โดยทั่วไปแล้วใส้ของโอนิกิริ จะเป็น บ๊วยเค็ม (umeboshi) ปลาแซลมอน (salmon) ปลาคัททซึโอะ (katsuobushi) สาหร่ายทะเล (kombu) และ tarako (ไข่ปลา) และมีส่วนผสมที่มีรสเค็มหรือเปรี้ยวอื่นๆ ความแตกต่างของข้าวปั้นกับซูชิ ข้าวปั้นทำมาจากข้าวธรรมดา แต่ซูชิจะมีการผสมน้ำส้มสายชู เกลือและน้ำตาล
(3)โนริ nori สาหร่ายทะเลโนริ เป็นสายพันธุ์หรือชนิดของสาหร่ายขนาดเล็ก
(4)รสชาติอูมามิ umami (うま味) แปลว่า "แก่นแท้แห่งความอร่อย" ได้รับการยอมรับให้ เป็นรสชาติพื้นฐาน (basic taste) ลำดับที่ 5 นอกเหนือไปจาก รสเปรี้ยว รสหวาน รสเค็ม และรสขม
