19- ครูฝึก

“เอ๊ะ ไม่นะ คุณหวา รูปภาพนั้นเป็นเพียงวอลล์เปเปอร์บนโทรศัพท์ของฉัน ฉันบังเอิญกำลังยืดหลัง” จินพยายามแก้ตัว แต่ดูเหมือนว่าซงด้ารู้ว่าเขาโกหก ถึงแม้มันจะเป็นความจริง เขาก็ยังคงถูกตีความอย่างผิดๆ อยู่ดี

“พี่ใหญ่ เรียกฉันว่าซงต้า คุณไม่จำเป็นต้องปิดบังฉัน ฉันเข้าใจดีว่าคุณรู้สึกอย่างไร” ซงด้าเอนกายลงบนเก้าอี้เลานจ์อย่างเต็มที่ จินรู้สึกว่าไม่มีประโยชน์ที่จะโต้เถียง เขาทำได้เพียงแค่ยอมรับตามที่มันเป็น หากแก้ตัวอีกต่อไปจะทำให้ความคิดของซงด้ามั่นใจยิ่งขึ้น

นอกจากนี้ เขาต้องขอบคุณพระเจ้าที่เก้าอี้ถูกสร้างขึ้นโดยระบบ เนื่องจากจินไม่สามารถรับได้ที่จะเห็นเฟอร์นิเจอร์พังแค่เพียงวันที่สองของการเปิดร้าน

“เก้าอี้ดีจริง” ซงด้าเงียบไปเล็กน้อยและจินตัดสินใจออกไปก่อนที่สิ่งต่างๆ จะเริ่มยุ่งยาก แต่เขาก็ช้าเกินไปเพียงหนึ่งก้าว

“ฉันมีผู้หญิงคนนึงที่ชอบฉันจริงๆ แต่คู่แข่งความรักของฉัน มันขโมยเธอไปจากฉัน มันอัดฉันในการต่อสู้และเรียกร้องให้ผู้หญิงคนนั้นยอมเป็นของมัน เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเคารพกฎของการต่อสู้และจากไปพร้อมกับมันอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็เป็นเพราะมันเอาแต่พูดว่ามีเงินใช้หนี้ค่ารักษาพยาบาลของพ่อแม่เธอ”

“แต่ฉันก็มีความสามารถในการชำระหนี้ของพ่อแม่ของเธอด้วย เธอเอาแต่ปฏิเสธไม่ให้ฉันทำอย่างนั้น ทำไมเธอถึงรับเงินของผู้ชายคนนั้นล่ะ?” ซงด้าเริ่มร้องไห้เสียงดัง

“ในสมัยนี้…ผู้คนยังคงต่อสู้กันด้วยเรื่องพรรค์นี้?” จินสงสัย

Sponsored Ads

“ในทางเทคนิค พวกเขายังสามารถเรียกพิธีการดวลเพื่อตัดสินคดีในศาลได้ ถ้าหากทั้งสองฝ่ายตกลงกัน เพียงแต่ว่าคนที่ฉลาดที่สุดจะไม่ทำสิ่งที่โง่เขลาเช่นนี้และให้กฎหมายและหลักฐานตัดสินแทน” หยุนตอบกลับ

“ซงด้าทำไมคุณถึงยอมรับพิธีการต่อสู้กันตัวต่อตัว ถ้าคุณรู้ว่าคุณกำลังจะแพ้อย่างแน่นอน? คุณสามารถจัดการมันได้อย่างสงบ”

“มันคอยยั่วยุฉันและบอกว่าฉันไร้ประโยชน์ และฉันไม่สามารถปกป้องเธอได้ นอกจากนี้ ฉันอยากจะทำตัวเท่ต่อหน้าผู้หญิงของฉัน ถ้าปกป้องเธอไม่ได้ จะเรียกตัวเองว่าผู้ชายได้ยังไง? ฉันพยายามที่จะตาย … เพียงว่าฉันไม่ตาย ฉันหวังว่าฉันจะตายตอนนี้” ซงด้าเริ่มเช็ดน้ำมูกที่ย้อยจากจมูกด้วยเสื้อที่ชุ่มเหงื่อ

จินตระหนักว่านี่คือลูกค้าที่เขาอาจจะช่วยได้ หากซงด้าตัดสินใจที่จะช่วยตัวเองหลังจากที่ถูกจัดการอย่างน่าอดสูจากดันเจี้ยนของเขา

“คุณบอกว่าคุณมีเงินใช่มั้ย?” จินถามเขา

“ใช่! ฉันมีเพียงแค่เงิน แต่มันก็ไร้ประโยชน์ถ้าฉันไม่สามารถช่วยผู้หญิงของฉันได้” ซงด้าเริ่มเคือง

“พักผ่อนและอาบน้ำอาบท่า เมื่อคุณพร้อมที่จะลงมา เราจะหารือถึงวิธีช่วยผู้หญิงคนนั้นกลับมา” จินนำทางไปที่ห้องน้ำ

ในพื้นที่พักฟื้น มีห้องน้ำรวม 2 ห้องพร้อมฝักบัวอาบน้ำ จินคิดว่าพื้นที่ห้องน้ำที่ระบบจัดเตรียมไว้ให้นั้นกว้างขวาง ระบบนั้นสามารถรองรับได้ทุกขนาดตัวซึ่งพิสูจน์ได้จากซงด้า

จินเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวจากตู้ข้างห้องน้ำและมอบให้ซงต้า “นุ่มมาก! ผ้าเช็ดตัวนุ่มนุ่ม!! ดูเหมือนว่าบอสจินจะภูมิใจในกับบริการที่มีคุณภาพเพื่อลูกค้าของเขาเองจริงๆ” ซงด้ายกย่องบอสจินอีกครั้ง

“อย่างที่ฉันบอกไป คุณไปอาบน้ำเถอะ ฉันคิดว่าคุณมีเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทางที่คุณพกติดตัวมาตอนนี้ใช่ไหม?” จินถามเขาอีกครั้งและซงด้าพยักหน้า

จินเดินลงบันไดไปและพบว่ายังไม่มีใครอยู่ในบริเวณร้านเลย เขาหยิบกระเป๋าเดินทางของซงด้าและนำขึ้นไปให้ที่ชั้น 2

ซงด้าฟังจิน และนำด็อกแท็กของเขาวางไว้ใกล้กับเครื่องสแกนที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ มันทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ฝักบัวนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แทนที่จะมีหัวฝักบัวเพียงหัวเดียว เขาตระหนักว่ามีหัวฝักบัววางอยู่ทั่วๆ ทั้งที่ด้านมุมของพื้น เพดาน และผนังมีหัวฝักบัวขนาดเล็ก ทันทีที่เขากดปุ่ม หัวฉีดน้ำแรงดันสูงก็พุ่มมาจากทุกทิศทุกทาง คล้ายราวกับที่รถวิ่งผ่านบริการล้างรถอัตโนมัติ

ที่ตู้สบู่ มีสบู่หลายประเภทพร้อมรูปภาพแพนด้าที่ระบุว่าควรใช้กับส่วนไหนของแพนด้า แชมพู ครีมนวด สบู่ล้างหน้าและสบู่ล้างตัวก็มีครบ ซงด้าไม่จำเป็นต้องกดปุ่ม แชมพูจะถูกจ่ายให้กับเขาโดยอัตโนมัติ

ตู้สบู่อัตโนมัติยังตอบสนองเพียงพอให้เขาที่จะสะสมสบู่ได้เป็นจำนวนมาก เขาทำความสะอาดร่างกายทั้งหมดของเขาอย่างทั่วถึง เขารู้สึกขอบคุณที่ห้องอาบน้ำกว้างขวางพอสำหรับเขาที่จะหมุนตัวข้างในได้

เขาหมุนตัวไปกดปุ่มล้างสำหรับฝักบัวและน้ำแรงดันสูงก็พุ่งออกมาพร้อมกันอีกครั้ง คราวนี้หัวฝักบัวก็ไหลออกมาเบาลงเล็กน้อยและให้ความรู้สึกเหมือนการนวดด้วยกระแสน้ำ ถ้าพูดอย่างตรงไปตรงมา นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ซงด้ารู้สึกว่าเขาสะอาดมากจากการอาบน้ำในครั้งนี้

หลังจากที่เขาทำเสร็จทุกอย่างแล้ว ในห้องอาบน้ำมีแม้กระทั่งฟังก์ชั่นเป่าแห้งที่เป่าลมอุ่นและเย็นสลับกันจากทั้งพื้นและเพดาน ซึ่งทำให้ซงด้าแห้งภายในเวลาไม่ถึงนาที ผ้าเช็ดตัวที่จินให้มานั้นเหมาะกับการเช็ดผมของเขามากกว่า

“สำหรับ 245 หยวน แค่ค่าอาหารและการอาบน้ำก็คุ้มแล้ว” ซงด้าสวมเสื้อผ้าใหม่ที่เขาหยิบมาจากกระเป๋าเดินทางและเดินลงบันไดเพื่อพบกับจิน

เมื่อจินกลับไปที่ชั้นหนึ่ง เขาก็กลืนข้าวแกงกะหรี่ทงคัตสึที่เหลือทันทีแม้จะเย็นไปหน่อยก็ตาม เขาไม่ต้องการที่จะทิ้งอาหารใดๆ ทั้งสิ้น

“คุณปลดล็อคคุณสมบัติอะไร? หยุน” จินพูดในขณะที่มีอาหารอยู่เต็มปาก

“อย่างแรก สิ่งที่อาจช่วยสถานการณ์ปัจจุบันของคุณได้ ตอนนี้เบลเลเตอร์ของคุณ สามารถใช้เป็นครูฝึกได้แล้ว หากลูกค้าผู้ฝึกตนของคุณต้องการความช่วยเหลือ ในสมัยก่อน มีเพียงผู้ผลิตดันเจี้ยนระดับสูงที่มีชื่อเสียงเท่านั้นที่สามารถสร้างแบบจำลองดังกล่าวในดังเจี้ยนของพวกเขาได้ และพวกเขาถูกเรียกว่าผู้เชี่ยวชาญ”

“อ่า ฉันได้ยินมาว่าครูฝึกแบบนี้หาได้จากผู้ผลิตดันเจี้ยนระดับไฮเอนด์ และฉันก็จำได้ว่าพวกมันเป็นเพียง AI ที่ตั้งโปรแกรมไว้พร้อมชุดคำสั่งสำหรับผู้ใช้เท่านั้น เทียบไม่ได้เลยกับเบลเลเตอร์อย่างมิลค์”

“โอ้ จำไว้ว่าคุณสามารถใช้เบลเลเตอร์ได้เพียงคนเดียวสำหรับแต่ละอินสแตนซ์ และไม่สามารถเรียกพวกเขาพร้อมกันได้ในสองดันเจี้ยน”

“ก็ฉันมีมิลค์อยู่กับฉันเพียงคนเดียวนี่” ในที่สุดจินก็จัดการข้าวแกงกะหรี่เรียบร้อยและวางจานลงในเครื่องล้างจาน

“เธอมีค่าใช้จ่าย 189 หยวนต่อครั้ง ไม่ว่าคุณหรือลูกค้าสามารถซื้ออุปกรณ์ใหม่ให้เธอได้ แต่คุณต้องเสียค่าใช้จ่ายทั้งหมด”

“น่าสนใจ ถ้าซงด้าใช้มิลค์สำหรับอินสแตนซ์ดันเจี้ยน เขาอาจมีโอกาสผ่านดันเจี้ยนได้ในระยะยาว”

Sponsored Ads

“จิน โปรดทราบไว้ด้วยว่าสัตว์ประหลาดจะไม่โจมตีเบลเลเตอร์ และเบลเลเตอร์ทุกคนจะทำเพียงแค่แนะนำนักเรียนของพวกเขา พวกเขาสามารถทำให้สัตว์ประหลาดอ่อนแอลงได้เล็กน้อยแต่พวกเขาจะไม่ฆ่ามันเพื่อช่วยนักเรียน และมีเฉพาะเบลเลเตอร์สายสนับสนุนเท่านั้นที่จะสามารถ จ้างได้”

“คลาสอื่นๆ เช่น นักธนู แทงค์ นักเวทย์ และผู้รักษา สามารถจ้างได้ แต่เบลเลเตอร์สายโจมตีจะไม่แสดงเป็นตัวเลือกให้ผู้ฝึกตนจ้างได้”

ในขณะเดียวกันซงด้าก็ลงมาถึงชั้นล่าง “ฉันจะอธิบายคุณสมบัติอื่นๆ ให้คุณฟังในภายหลัง ขอให้โชคดี และได้รับเงินจากลูกค้ารายนี้ ฉันรอความสำเร็จของคุณอยู่” น้ำเสียงของหยุนดูเหมือนจะมีความสุขมากขึ้น

“บอส ฉันมาแล้ว คุณต้องการจะบอกอะไร” เมื่อได้ยินเสียงซงด้า ดวงตาของจินก็สว่างดูราวกับว่าเขาเห็นฮิปโปเนื้อฉ่ำถูกเสิร์ฟบนจานสีทอง