“หืม หยุน มีดันเจี้ยนไหนบ้างที่ง่ายกว่าสำหรับลูกค้า? พวกเขาเป็นมือใหม่ที่ไม่รู้วิธีต่อสู้เลย” จินกำลังดูวิดีโอของลูกค้าของเขาที่พยายามจะผ่านโหมดปกติ หรือโหมดปกติ+ พวกเขาล้มเหลวอย่างมาก จนจินใช้เวลาเพื่อไปส่งลูกค้าที่พื้นที่พักฟื้นมากกว่าแสดงความยินดีกับพวกเขา
“ก็อบลินส่วนใหญ่ชอบจัดหนัก เริ่มจะไม่ตลกแล้ว ฉันอาจสูญเสียลูกค้าไปในระยะยาว แม้ว่าฉันจะมีสิ่งล่อใจให้พวกเขา” จินคิดในใจขณะดูแลร้านของเขา
“แต่ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาบางคนเริ่มชินกับมันแล้ว มีผู้ฝึกตนตั้งหลายคนที่สามารถเลื่อนเป็นระดับ 2 ได้เพราะพวกเรา” หยุนตอบกลับจิน ขณะที่เธออ่านหนังสือในพื้นที่พักฟื้น
“บางทีฉันอาจไม่ได้ถามคำถามไปในทางที่ถูกต้อง แล้วดันเจี้ยนที่ทำให้พวกเขารวบรวมพลังวิญญาณได้ง่ายขึ้น เพื่อที่ให้พวกเขาสามารถไปยังดันเจี้ยนถัดไปได้อย่างมั่นใจมากขึ้นล่ะ? การให้พวกเขาต่อสู้กับก๊อบลินเจ้าเล่ห์ โดยปราศจากการตื่นตัวหรือเวลาตอบสนองที่เหมาะสมคือการแกว่งเท้าเข้าหาความตาย” จินส่ายหัวเมื่อเห็นผู้ฝึกตนอีกคนหนึ่งนอนแผ่อยู่ที่สถานี 2
“อาจจะต้องเป็นการจำกัดระดับสำหรับดันเจี้ยนใหม่นี้?” จินพยายามเจรจาต่อรองกับหยุนโดยหวังว่าเขาจะได้อะไรจากการสนทนาที่คลุมเครือนี้
Sponsored Ads
“ดันเจี้ยนทั้งหมดมีการจำกัดระดับของตัวเอง และหากคุณมีระดับที่สูงเกินไป พลังของคุณจะถูกจำกัด อย่างไรก็ตามฉันเข้าใจสิ่งที่คุณสื่อถึง คุณต้องการบางอย่างเช่นดันเจี้ยนระดับเริ่มต้นเพื่อให้พวกเขาสามารถรวบรวมพลังวิญญาณได้มากกว่าเหรียญแพนด้า”
“ใช่เลย! หากพวกเขาสามารถเพิ่มการบ่มเพาะของพวกเขาได้ พวกเขาอาจมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าร้านนี้กำลังช่วยเหลือพวกเขาและด้วยสิ่งจูงใจที่วางไว้ และพวกเขาจะกลับมาหาเสมอ ฉันไม่เห็นด้วยกับความยากลำบากของก๊อบลิน แต่ผู้ฝึกตนในสังคมปัจจุบันของเรา…ก็ไร้ประโยชน์เกินไป” จินลากร่างขึ้นไปบนชั้นสองเพื่อตรวจสอบ
“คุณคงไร้ประโยชน์ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่ชี้ทางให้คุณ” หยุนคิดอยู่ครู่หนึ่งและขอให้จินตรวจสอบแอปภารกิจของเขา
********
ภารกิจ: ฆ่าซอมบี้ที่แตกต่างกัน 200 ตัว
วัตถุประสงค์รอง: ฆ่าซอมบี้ทั้งหมด 200 ตัวด้วยกระบวนท่าแพนด้าหาว
รางวัล: อินสแตนซ์ดันเจี้ยนกำแพงเมืองจีน
********
“ฆ่า ไม่จับ? และว้าว ซอมบี้ พวกมันดูเหมือนจะเป็นสัตว์ประหลาดในดันเจี้ยนที่สมบูรณ์แบบที่สุด” จินรู้สึกประหลาดใจกับเงื่อนไขใหม่
“ซอมบี้ตายตั้งแต่แรกแล้ว พลังวิญญาณที่อยู่ภายในนั้นเป็นสิ่งสำคัญเพียงอย่างเดียวที่ถูกควบคุมหรือได้รับผ่านเงื่อนไขบางประการ ในเงื่อนไข เช่น เนโครแมนเซอร์(2)หรือหายนะพลังชี่ที่ผิดธรรมชาติ ในโลกซอมบี้ ทุกคนที่ถูกฆ่าหรือตายตามธรรมชาติจะกลายเป็นซอมบี้ นั่นคือกฎของโลก”
“การฆ่าพวกมันเป็นการปลดปล่อยพลังวิญญาณ พลังวิญญาณของซอมบี้นั้นมีความพิเศษมากพอที่จะเกิดสัญลักษณ์วิญญาณบางอย่างได้ โทรศัพท์จะดูดซับสัญลักษณ์วิญญาณโดยอัตโนมัติเพื่อ ‘จับ’ พวกเขา คุณสามารถสนุกกับการฆ่าพวกเขาโดยไร้ซึ่งความเมตตา” หยุนยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับการทำงานหนักของจิน แม้ว่าการบ่มเพาะของเขาจะทำให้เขาดูเหมือนเกียจคร้าน
Sponsored Ads
“หมายความว่าฉันสามารถฆ่าสิ่งมีชีวิตและรับสัญลักษณ์วิญญาณได้ไหม?”
“ฉันรู้ว่าคุณจะถามถึงความเป็นไปได้ ตอบเลยว่าไม่ สิ่งมีชีวิตมีสัญลักษณ์วิญญาณอยู่ภายในตันเถียน ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดประเภทไหน…เว้นเพียงแต่ว่าจะมันถูกดัดแปลงพันธุกรรม เอ่อ..ฉันแค่พูดเพ้อเจ้อ”
“สัญลักษณ์วิญญาณของทุกสิ่งมีชีวิตจะชัดเจนที่สุด เมื่อมันอ่อนแอหรือใกล้ตาย เพราะตันเถียน ซึ่งกำเนิดพลังชี่ใกล้หมดลง ปล่อยให้สัญลักษณ์วิญญาณถูกเปิดเผยออกมา ทำให้โทรศัพท์จับได้”
“นั่นเป็นสาเหตุที่คุณไม่สามารถจับวิญญาณมนุษย์ได้จริงๆ เพราะเป็นตันเถียนที่แข็งตัวแล้ว”
“ฉันจะทำภารกิจนี้ในคืนนี้หรือพรุ่งนี้เช้า ดูเหมือนว่าฉันจะมีลูกค้าใหม่เข้ามา” จินหยุดสนทนากับ หยุน เพื่อทักทายลูกค้าใหม่
“เด็กมัธยมสองคน…กับครูของพวกเขา?” เขาคิดในใจเมื่อเห็นชุดนักเรียนของเด็กๆ และพวกเขาก็ทำตัวเป็นทางการเกินไปกับชายสูงวัยเกินกว่าจะเป็นญาติกัน
“อ่า นี่มันร้านผู้ผลิตดันเจี้ยนที่มีชื่อเสียงเสียจริงๆ อุปกรณ์ฟุ่มเฟือยพวกนี้ ฉันขอถามชื่อคุณอย่างเป็นทางการได้ไหม?” ผู่ถิงก้มศีรษะขณะถอดหมวกขนสัตว์ออก
“ฉันชื่อจิน มีอะไรให้รับใช้ครับท่าน?” จินไม่ได้ถามอะไรมาก แต่หยุนสังเกตเห็นคลื่นพลังรบกวนเล็กน้อยมาจากชั้นหนึ่ง เธอเปลี่ยนหนังสือของเธอให้เป็นหน้าจอของกล้องวงจรปิด
“เอาอินสแตนซ์ดันเจี้ยนนายหญิงแห่งกู่เจิง สำหรับสามคน” ตี่กู่ชูสามนิ้วเพื่อยืนยันการเลือกของเขาต่อจิน
“ระวังด้วยจิน คนแก่ไม่ใช่คนที่จะล้อเล่นได้” หยุนส่งความคิดของเธอไปยังจินอย่างเงียบๆ
“ท่านครับ ฉันขอเสริมว่าอินสแตนซ์ดันเจี้ยนนี้มีข้อจำกัดกับระดับของคุณ คุณจะถูกบังคับให้ลดระดับลง คุณต้องการดำเนินการต่อหรือไม่?” จินตระหนักว่าหยุนหมายถึงอะไร และพูดออกมาดังๆ
ผู่ถิงยิ้มเล็กน้อย “คุณมองออกได้ง่ายๆ ฉันคิดว่าฉันต้องปรับปรุงการบ่มเพาะของฉันจริงๆ อย่างนั้นหรือ … ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจบอส ขอตั๋วอินสแตนซ์สามใบให้เรา นักเรียนของฉันกำลังจะเลี้ยงฉัน ฮ่าฮ่าฮ่า!” เห็นได้ชัดว่าผู่ถิงพยายามเบี่ยงเบนอะไรบางอย่าง แต่จินไม่สนใจมากนักและยอมรับคำสั่งของพวกเขา
พวกเขาทำธุรกรรมตามปกติเหมือนที่ลูกค้าใหม่ทั้งหมดทำ และจินบอกให้พวกเขาไปที่สถานี 5 “หืม…อาจารย์ที่แท้จริง?” จินคิดขณะตัดสินผู่ถิง แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นทางการมาก่อน แต่การเรียนรู้ส่วนใหญ่ของเขามาจากหนังสือที่สืบทอดมาจากปู่หมิงผู้ล่วงลับไปแล้ว
หมิงรู้ดีว่าด้วยการเรียนรู้ท่องจำ จินจะเป็นเพียงผู้ฝึกตนอีกคนที่ฝึกตามหนังสือ และจะไม่เติบโตอย่างเต็มศักยภาพ ดังนั้นหมิงจึงไม่ยุ่งกับจิน เพราะเขาต้องการให้จินเรียนรู้ผ่านการลองผิดลองถูก แต่เขาก็ยังคงให้คำแนะนำบางอย่างซึ่งทำให้จินสามารถเร่งการฝึกและแม้แต่บทเรียนการต่อสู้ เพื่อเพิ่มความจื่นตัวในการต่อสู้ของจิน
ทักษะแห่งชีวิตเหล่านี้ไม่สามารถสอนได้ แต่ต้องเรียนรู้ผ่านประสบการณ์เท่านั้น นั่นคือวิธีที่จิน สามารถควบคุมสติระหว่างภารกิจได้ นอกจากนี้การเฝ้าดูคนสู้กันในร้านก็กลายเป็นงานอดิเรกของจินด้วย เขาจดบันทึกด้วยความช่วยเหลือของระบบและคิดหาวิธีที่จะตอบโต้พวกเขาหรือวิธีที่เขาจะชนะ หากจินตกอยู่ในสถานการณ์นั้นๆ ดังนั้นจินจึงสนใจคำสอนของอาจารย์ที่แท้จริงและลูกศิษย์ของเขาจะสามารถตอบสนองต่ออินสแตนซ์ดันเจี้ยนนายหญิงแห่งกู่เจิงอย่างไร
Sponsored Ads
ตี้กู่, เพี่ยงจือและผู่ถิง ถูกเคลื่อนย้ายไปที่ทุ่งหญ้าและสิ่งแรกที่เข้ามาในความคิดของพวกเขาคือบทเพลงเมดเล่ย์(3)ที่บรรเลงลอยมาแต่ไกล มีความเศร้าสร้อยเจืออยู่ภายในบทเพลงนั้น แต่ทั้งสามก็จำท่วงทำนองหลักที่เป็นที่รู้จักกันดีภายในบทเพลงเมดเล่ย์นั้นได้เช่นกัน มันเป็นเรื่องบังเอิญ? ตี้กู่จะไม่รู้จนกว่าเขาจะท้าทายนายหญิงแห่งกู่เจิง
ตี่กู่ไม่สามารถต้านทานแรงกระตุ้นของเขาได้อีกต่อไปและหยิบกระเป๋าเอกสารออกมาจากแหวนเก็บของของเขาเพื่อนำขลุ่ยไม้ไผ่ของเขาออกมา “เพี่ยงจือขอบคุณที่นายพาฉันมาที่นี่ ฉันเริ่มคิดว่าฉันเจอในที่ๆ ฉันต้องการหามานานแล้ว”
ขณะที่ตี่กู่จรดริมฝีปากบนขลุ่ยไม้ไผ่ เงาเพียงพอนสองตัวก็ปรากฏขึ้นเหนือเขา “เคล็ดวิชาเพียงพอนมุ่งมั่น ตี่กู่เริ่มจริงจังแล้ว” เพี่ยงจือเหงื่อหยดในขณะที่เขารู้ว่า ตี่กู่เป็นคนมุ่งมั่นเพียงไหน
มดไฟและมดน้ำแข็งสองตัวก็ปรากฏขึ้นจากพื้นดิน และผู่ถิงส่งสัญญาณให้เพี่ยงจือดูแลพวกมัน “ฉันจะช่วยเธอ ถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือ จนกว่าจะถึงตอนนั้นสู้ให้สุดความสามารถ” ผู่ถิงยิ้มเล็กน้อยขณะที่เขาเอามือไพล่ไปข้างหลัง
(1) เพียงพอน WEASEL สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม เป็นสัตว์ขนาดเล็ก มีความยาวตั้งแต่ 15–55 เซนติเมตร น้ำหนักตั้งแต่ 30–40 กรัม ไปจนถึง 1.4–3.2 กิโลกรัม เป็นสัตว์กินเนื้อเป็นอาหาร มีรูปร่างเพรียวยาว ขาทั้งสี่ข้างสั้น มีนิ้วเท้า 5 นิ้ว เล็บมีความแหลมคม ปากแหลม เป็นสัตว์มีความปราดเปรียวว่องไว หากินได้ทั้งกลางวันและกลางคืน
(2) เนโครแมนเซอร์ necromancy ผู้ใช้ความตาย เป็นผู้ใช้ศาสตร์แห่งความตาย (necro)
(3) บทเพลงเมดเล่ย์ medley คือการนำเพลงหลายๆ เพลงมาบรรเลงต่อๆ กัน และมีดนตรีเล่นเชื่อมระหว่างเพลงไปเรื่อยๆ ไม่มีการหยุด
