NOVEL / Number One Dungeon Supplier · September 20, 2021 0

45- เด็กชายกับขลุ่ยไม้ไผ่

“ยินดีด้วยที่ชนะดันเจี้ยนจำกัดเวลาในครั้งนี้” จินเห็นว่าสาวๆ กำลังได้รับการยอมรับจากฝูงชน

“จำกัดเวลา?” ทั้งลูกค้าและสี่พลังคนงามมองมาที่จินทันทีด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“ใช่ จำกัดเวลา เมื่อพิจารณาถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ดันเจี้ยนก็อบลินจะมีตัวเลือกความยากแตกต่างกัน เมื่อตัวเลือกโหมดยากถูกเปิดขึ้น ตัวเลือกโหมดปกติ+ จะถูกลบออก”

“ฉันสงสัยว่าฉันจะทำโหมด ปกติ+ แม้ว่าการฆ่าก็อบลินทั้งหมดจะให้เหรียญรางวัลพอสมควร ฉันไม่คิดว่าจะรับมือกับก็อบลินระดับ 2 ได้” ลูกค้าสั่นกลัวที่จะเล่นในโหมด ปกติ+

เยว่เหวินได้ตรวจสอบแท็บรางวัลของเธอในแอปแพนด้าโมเนียมทันทีและกรีดร้องด้วยความปิติยินดี “บอส! โหมด ปกติ+ ที่จำกัดเวลาจะสิ้นสุดเมื่อใด?” 

“อย่างที่ฉันบอกเมื่อ เมื่อโหมดยากถูกเปิดขึ้น ฉันไม่สามารถระบุวันที่ที่ถูกต้องแก่คุณได้” จินตอบกลับ

“ถ้าอย่างนั้นคุณคงจะเห็นพวกเราทุกวันสำหรับก็อบลินดันเจี้ยนอย่างน้อยหนึ่งครั้ง!” เยว่เหวินเร่งให้สาวๆ ในกลุ่มตรวจสอบแท็บรางวัลหลังจากบังคับให้พวกเธอติดตั้งแอปแพนด้าโมเนียมอย่างรวดเร็ว เมื่อตรวจสอบแท็บแล้ว ทุกคนก็มองหน้ากันด้วยความปีติยินดีและพยักหน้าฮึกเหิมให้กับความคิดที่จะกลับมาทุกวัน

Sponsored Ads

“เกิดอะไรขึ้น?” ลูกค้าที่ไม่ต้องการใช้โหมดปกติ+ ถามเยว่เหวิน

“ดันเจี้ยนจำกัดเวลานี้จริงๆ แล้วให้คูปองส่วนลด 10 เหรียญทองแดงแพนด้า นั่นหมายความว่าได้เหรียญทองแดงแพนด้าเพิ่มอีก 10 เหรียญ! อะไรจะน่าตื่นเต้นไปกว่าเสื้อผ้า”

“ได้ส่วนลด!” สี่พลังคนงามยิ้มอย่างสดใสจนลูกค้าติดเชื้อจากพวกเธอ

“บอสจิน! เราสามารถใช้คูปองส่วนลดซ้อนกันในไอเทมชิ้นเดียวได้ไหม?” ซื่อฮุ่ยถามอย่างคาดหวัง เธอไม่ละทิ้งความฝันที่จะได้ชุดเดรสผ้าไหมสีดำแบรนด์เนม จินพยักหน้าและสาวๆ ก็กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

จู่ๆ ลูกค้าในร้านก็รู้สึกตื่นเต้นและเริ่มถามกันและกันว่าต้องการเข้าร่วมต่อสู้กับก็อบลินในโหมดปกติหรือโหมดปกติ+

พวกเขาคิดว่าหากพวกเขาสามารถได้รับเหรียญแพนด้ามากขึ้น พวกเขาจะสามารถจัดหาสิ่งของบางอย่างจากร้านค้าชั้นใต้ดิน และในที่สุดพวกเขาก็จะสามารถเอาชนะอินสแตนซ์ดันเจี้ยนก็อบลินได้

“ที่นี่ก็ไม่เลวเลยจริงๆ” จิ่งอวี๋พูดขณะที่เธอสังเกตเห็นปฏิกิริยาของฝูงชน

“แล้วเธอล่ะ?” เจียอิงถามโดยแอบหวังว่า จิ่งอวี๋จะได้ข้อสรุปเช่นเดียวกับเธอ

“สำหรับ 245 หยวน ฉันสามารถมีส่วนร่วมในหนึ่งในการต่อสู้ที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน อาหารที่มีกลิ่นหอมและรสชาติที่ยอดเยี่ยม เสื้อผ้าและอาวุธที่ใช้งานได้หลากหลายให้เธอไข่วคว้าเอาไว้หากเธอทำได้ดีในการต่อสู้ ฉันบอกได้เลยว่าผู้ผลิตดันเจี้ยนรายอื่นในเซินเจิ้นไม่ต้องรอฉันเลย ความสนุกใดๆ ที่เธอรู้จักที่สามารถมอบแพ็คเกจที่วิเศษสุดได้…?” จิ่งอวี๋กำลังวิเคราะห์ผลประโยชน์แต่ละอย่างของ 245 หยวน

“แต่บอสดูเหมือนขี้เกียจ” เจียอิงหัวเราะคิกคักขณะที่เธอดื่มน้ำไผ่ที่เธอเพิ่งซื้อมาจากบอสจิน

“ถ้าอย่างนั้นบอสขี้เกียจคนนี้ ก็เป็นบอสที่ฉลาดที่สุดที่ฉันเคยรู้จัก” จิ่งอวี๋ถอดคอนแทคเลนส์และสวมแว่นตาเพื่อความสบาย

Sponsored Ads

สี่พลังคนงามอยู่ในร้านอีกพักหนึ่ง ขณะที่พวกเธอลองชิมอาหารหลากหลายที่บอสจินนำเสนอในปัจจุบัน พวกเธอยังให้คำแนะนำแก่ลูกค้าอื่นด้วย เนื่องจากพวกเธอกลายเป็นผู้มีชื่อเสียงในร้านเล็กน้อยหลังจากจบโหมดปกติ+ ได้สำเร็จ

จินไม่ลืมที่จะใส่ชื่อของพวกเธอบนกระดานคะแนน และสี่พลังคนงามยังได้รับรางวัลเหรียญทองแดงแพนด้าอีก 25 เหรียญ สำหรับการเคลียร์ดันเจี้ยนแรกในโหมดปกติ+ เยว่เหวินชี้ให้กลุ่มของเธอดูกระดานจัดอันดับและชื่อของพวกเธออยู่ที่ด้านบนสุดที่เห็นได้ชัดกว่าดันเจี้ยนโหมดปกติ สาวๆ สามารถเข้ายึดครองลำดับของกลุ่มบูดงได้

“ฉันเชื่อว่าบูดงจะต้องคลั่งแน่ๆ ถ้าเขาได้ยินว่าเธอเคลียร์โหมด ปกติ+ เป็นครั้งแรก” เจียอิงหัวเราะดังเกินไปเล็กน้อย แต่คนส่วนใหญ่ไม่สนใจ ในขณะที่พวกเขากำลังดูอินสแตนซ์ดันเจี้ยนของสถานีต่างๆ

“ใช่ เขาจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเคลียร์โหมดยากก่อน เพื่อให้ชื่อของเขาอยู่ด้านบนสุด” ซื่อฮุ่ยยิ้มขณะที่เธอดื่มกาแฟแบล็ค ไอโวรี่ของเธอ

———-

“เฮ้ ตี้กู่ ไปทานอาหารเย็นที่ย่านช็อปปิ้งเทียนกงไหม?” นี เพี่ยงจือถาม เหมย ตี้กู่เมื่อพวกเขาเพิ่งทำกิจกรรมเสริมหลักสูตรพิเศษ

“ได้สิ Lele Diner Café?” ตี้กู่ถามเพี่ยงจือ แต่ดูเหมือนว่าเขามีความคิดเห็นที่ต่างออกไป

“ฉันได้ยินมาว่าถนนช้อปปิ้งมีร้านใหม่ เรามาลองชิมอาหารกัน!” เพี่ยงจือกล่าวอย่างตื่นเต้นเมื่อเขาวางซอเอ้อหู(1)ซึ่งเป็นซอสองสายของจีนที่ใช้ในวงมโหรีจีน

“ร้านใหม่นั่นไม่ใช่ผู้ผลิตดันเจี้ยนหรอกเหรอ? คุณอยากจะกินที่นั่นหมายความว่ายังไง?” ตี้กู่ถามกลับ ในขณะที่เขาเก็บขลุ่ยไม้ไผ่

“โอ้ นายไม่รู้เหรอ? ผู้ผลิตดันเจี้ยนนั้นเห็นได้ชัดว่าให้บริการอาหารถ้าคุณซื้อตั๋วดันเจี้ยนของเขา ฉันไปที่นั่นเพื่อดู แต่ตอนนั้นฉันไม่มีเงินสดเพียงพอ” เพี่ยงจือจำกลิ่นหอมของข้าวแกงกะหรี่ทงคัตสึได้

“นอกจากนี้ นายยังต้องเลี้ยงฉันด้วย หลังจากที่นายได้รับรางวัลสูงสุดในการแข่งขันครั้งนั้น” เพี่ยงจือหมายถึงการแข่งขันดนตรีประจำปีของจังหวัดที่ตี้กู่เข้าร่วม เฉพาะนักดนตรีชั้นนำไม่จำกัดหมวดหมู่เท่านั้นที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วม

ตี้กู่บังเอิญเป็นคนอายุน้อยสุดและโดดเด่นที่สุดในบรรดาผู้เข้าร่วมทั้งหมด และเขาก็คว้ารางวัลสูงสุดโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก บางคนบอกว่าเขาอาจเป็นนักดนตรีที่ชนะการแข่งขันระดับประเทศคนต่อไป

“ใครเลี้ยงอะไร? ดูเหมือนว่าฉันจะไปด้วย” ชายสูงอายุที่สวมแว่นสายตามีหนวดเล็กๆ ถือแฟ้มบางเดินเข้ามาหาพวกเขา

“อาจารย์ผู่ถิง! อา เราแค่คุยกันเฉยๆ ว่าตี้กู่ควรเลี้ยงอาหารเราที่ร้านผู้ผลิตดันเจี้ยนใหม่ข้างศูนย์การค้าเทียนกง” เพี่ยงจือได้รวมผู่ถิง อาจารย์วงมโหรีจีนของเขาเข้าร่วมการสนทนาด้วย

“โอ้! ฉันคิดว่าฉันได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับร้านแบบนั้นนะ มันคิดราคาสูงเกินไปสำหรับดันเจี้ยน แต่ดูเหมือนว่าผู้ฝึกตนจะชอบกลับไปที่ร้านนั้นด้วย ราวกับมีเวทมนตร์ซ่อนเร้นบางอย่างที่ดึงพวกเขากลับไป” ผู่ถิงจำได้ว่าครูคนหนึ่งพูดถึงเรื่องนี้ในห้องเจ้าหน้าที่

“จริงๆ แล้ว ผมแค่อยากลองข้าวแกงกะหรี่” เพี่ยงจือตอบอย่างไร้ยางอาย

“อาจารย์ต้องการมากับพวกเราไหม? ผมยินดีกับการมาของอาจารย์” น้ำเสียงของตี้กู่ เปลี่ยนไปอย่างมาก อาจารย์ผู่ถิงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาสามารถคว้ารางวัลสูงสุดได้ เขาไม่ใช่ผู้สอนที่มีชื่อเสียงในด้านวงมโหรีจีน แต่ผู่ถิงสามารถค้นหาข้อบกพร่องทางดนตรีของตี้กู่ และพัฒนาทักษะของเขาต่อได้

ตี้กู่มีโอกาสได้ร่วมงานกับอาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายคนเนื่องจากอิทธิพลของครอบครัว แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้กับว่าคำสอนเหมือนกับผู่ถิงที่พิถีพิถันและเต็มไปด้วยเหตุผล อาจารย์ที่มีชื่อเสียงไร้ยางอายเหล่านั้น ต้องการเพียงเงินและความโปรดปรานจากครอบครัวของเขาเท่านั้น

“ได้สิ เป็นเวลาที่ดีที่จะทดสอบการบ่มเพาะของฉันและจะได้เห็นเคล็ดวิชาของตี้กู่ในการต่อสู้ เป็นเวลานานแล้วที่ฉันไม่ได้ฝึกฝน” ผู่ถิงหัวเราะอย่างเต็มที่

Sponsored Ads

“ถ้าอย่างนั้น อาจารย์จะต้องประหลาดใจ เพราะผมได้ยินมาว่าที่ร้านมีสัตว์ประหลาดที่เล่นกู่เจิง” เพี่ยงจือตัดสินใจที่จะทำให้ข้อตกลงนี้หวานขึ้นสำหรับทั้งคู่ ดังนั้นจึงมีโอกาสสูงที่ทั้งคู่จะเข้ากันได้

“จริงเหรอ” ตี้กู่และผู่ถิงเบิกตาของพวกเขากว้าง พวกเขาไม่เคยพบหรือได้ยินเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดดังกล่าว เพี่ยงจือคิดถูกและตัดสินใจดึงพวกเขาเข้าไปใกล้ๆ

“ใช่ ผมเห็นกับตา แม้แต่ดันเจี้ยนก็ตั้งชื่อตามเธอ นายหญิงแห่งกู่เจิง ปัจจุบันยังไม่มีใครผ่านดันเจี้ยนนี้ได้” 

“อันนี้ น่าสนใจ ฉันสงสัยว่าฉันจะสามารถต่อสู้ทางดนตรีที่คู่ควรกับนายหญิงแห่งกู่เจิงได้ไหม?” ในที่สุดตี้กู่ก็มีสิ่งที่จะตั้งตารอ หลังการแข่งขันเขาคิดว่าเขาสามารถหาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าได้ และการสนทนาทางดนตรีที่เหมาะสมกับผู้คนที่มีความสนใจเหมือนกันกับเขา

แต่เขากลับได้รับเพียงการปะเหลาะปะแหละจากพวกเขา ดังนั้นสิ่งเดียวที่ตั้งตารอคือบทเรียนของผู่ถิงที่โรงเรียน แน่นอน เขาไม่ได้คาดหวังอะไรมากจากสัตว์ประหลาด มันน่าสนใจที่จะได้เห็นการต่อสู้

“อย่าเสียเวลาเลย ไปกันเถอะ คราวนี้ผมจะดูแลอาจารย์อย่างแน่นอน อาจารย์ผู่ถิง อาจารย์ไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิเสธ หลังจากความช่วยเหลือทั้งหมดที่อาจารย์มอบให้ผม” ตี้กู่พูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง

“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันพาไปส่งล่ะกัน เธอสองคนรอฉันอยู่ที่ทางเข้าโรงเรียน” ผู่ถิงดีใจที่ได้เห็นลูกศิษย์ของเขายิ้มอย่างจริงใจหลังจากการแข่งขันดนตรีระดับจังหวัด

(1) ซอเอ้อหู Erhu ซอสองสายเป็นเครื่องดนตรีบรรเลงประกอบในวงงิ้ว สามารถบรรเลงเดี่ยวและยังสามารถบรรเลงประกอบเพลงระบำ งิ้วและเพลงปกิณกะในวงดนตรีประเภทปี่และซอของจีน โดยใช้ซอสองสายเป็นเครื่องดนตรีหลัก