“อ๊ะ นี่มันความรู้สึกอยู่บนสรวงสวรรค์เหรอนี่” จินตื่นขึ้นมาก็เห็นเงาสูงตระหง่านสองเงาปกคลุมใบหน้าของเขาจากแสงแดด ขณะที่เขารู้สึกว่าศีรษะของเขาถูกหนุนด้วยเบาะนุ่มขนาดใหญ่
“อ่า ตื่นแล้วนี่ ไม่เป็นไรแล้ว” มิลค์ยังคงลูบไล้ผมของเขาอยู่ และจู่ๆ จินก็รู้สึกเหนื่อยมากกว่าเดิม
“ทำไมฉันถึงอยู่บนตักของเธอละ? มันรู้สึกสบายมากจริงๆ” จินอยากนอนบนนั้นนานขึ้นกว่าเดิม
“นายท่านถูกไฟไหม้อย่างรุนแรง แต่ฉันจัดการรักษาแล้ว หยุนมายังโลกนี้ชั่วขณะเพื่อดุเปปเปอร์ที่เกือบจะฆ่านายท่าน และฉันต้องบอกว่ามันเป็นความผิดของนายท่านบางส่วนด้วยเช่นกัน” มิลค์ม้วนผมของจินเป็นเกลียว
ในขณะเดียวกันเปปเปอร์ยังคงอยู่ในท่าคุกเข่าหลังจากที่เธอถูกตำหนิโดยหยุนว่าห้ามเคลื่อนไหวจนกว่าจินจะตื่นขึ้นมา “ฉันขอโทษสำหรับปัญหาที่เกิดขึ้น” เปปเปอร์พูดอย่างไม่เต็มใจ ด้วยเพราะความภูมิใจของเธอในการเป็นจอมเวทที่เหนือชั้นตั้งแต่เกิด
จินกล่าวขอบคุณมิลค์และลุกขึ้นเดินไปหาเปปเปอร์ เขาหยิบหมวกแม่มดขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างๆ เธอและช่วยเปปเปอร์ให้ยืนขึ้น เธอเดินโซเซเล็กน้อยและใช้ร่างของจินเป็นเสาค้ำยัน เนื่องจากเธอมีอาการชาที่ขาและไม่คุ้นเคยกับการคุกเข่าเป็นเวลานาน สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าเธอมีเข็มหมุดปักอยู่ที่ขาของเธอ
จินวางหมวกไว้บนหัวแล้วขยับเล็กน้อย “ไม่ต้องหรอก ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ ฉันน่าจะขอให้เธอร่ายเวทย์ระเบิดแทน-”
Sponsored Ads
“ฮ่าฮ่า! คุณเป็นหนี้เยลลี่ฉันหนึ่งขวด!” สีหน้าของเปปเปอร์เปลี่ยนไปทันทีเมื่อเธอมองไปที่มิลค์แล้วชนะเดิมพันเล็กน้อย
“ฉันบอกเธอแล้วว่านายท่านจะขอโทษเธอ นายท่านไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอคิด” เสียงหัวเราะของมิลค์ค่อนข้างหยิ่งทะนง
“ฉัน.. ฮึ่ม!” เปปเปอร์เงียบไปครู่หนึ่ง
“เอาล่ะ ฉันคิดว่าเราเสียเวลามามากพอแล้ว เรามาเตรียมแผนการต่อสู้กันเถอะ” จินไม่สามารถใส่ใจกับเบลเลเตอร์สองคนนี้ได้ เมื่อเขาพยายามจะขอโทษอย่างจริงใจ เขาถามเปปเปอร์ทันทีถึงวิธีการวางหน้าคาถาที่เขาได้รับมาอย่างยากลำบากในสำเนาคาถาเล่มสีเขียว
น่าแปลกที่เปปเปอร์ไม่ได้ทำตัวน่ารำคาญเลยสักนิด เธอสอนจินและให้คำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ขอบคุณเปปเปอร์มันเป็นประโยชน์จริงๆ ” จินยิ้มให้เปปเปอร์และเธอก็พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ
“บางทีเธออาจไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่มากนักก่อนหน้านี้” จินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจจดบันทึกเกี่ยวกับเรื่องนี้
จินทำตามคำแนะนำของเปปเปอร์และแทรกหน้าเวทย์คาถาลงในเล่มได้สำเร็จและสมุดเล่มนั้นก็เรืองแสงเปล่งประกายด้วยพลังเวทมนตร์ “เราจะไปเซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์อย่างเงียบๆ ” จินบอกพวกเขาว่าจะไปที่ไหน
เขาคิดอะไรบางอย่างและหยิบโทรศัพท์ออกมา และเปิดแผนที่ Mooogle(1) ก็แสดงให้เห็นพื้นที่ที่เขายืนอยู่จริงๆ ดังนั้นเขาจึงพยายามพิมพ์เส้นทางไปเซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์ลงในแอปและได้รับคำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับวิธีการไปที่เซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์
จินยังดูเวลาบนโทรศัพท์ของเขาและดูเหมือนว่าจะสอดคล้องกับเวลาของโลกนี้เช่นกัน
“ดูเหมือนว่าเราอาจจะมีคืนที่ดี เพื่อที่จะแสดงโชว์ให้ดูว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี” จินกวักมือเรียกให้ทั้งคู่มากับเขา และพวกเขาติดตามอย่างใกล้ชิดและพยายามหลีกเลี่ยงซอมบี้
Sponsored Ads
“นายท่านกำลังพยายามบรรลุวัตถุประสงค์ของภารกิจรองจริงหรือ? ฉันยังคิดว่ามันยากเกินไปสำหรับนายท่าน” จู่ๆ มิลค์ก็แสดงความกังวลเมื่อเธอใช้หนังสือเล่มใหญ่ของเธอทุบซอมบี้ที่หัว
จินให้มิลค์ร่ายบาเรียป้องกันเสียงบนก้อนกรวด ทำให้มันกลายเป็นบาเรียแบบพกพาไปที่ไหนก็ได้ และมันทำให้พวกเขาเคลื่อนไหวอย่างเงียบๆ เท่าที่จะทำได้และอนุญาตให้เปปเปอร์ร่ายคาถาระเบิดขนาดเล็กของเธอโดยไม่ต้องกังวล เปปเปอร์ชมจินเกี่ยวกับความคิดของเขา
“เฮอะ ฉันเคยเรียนจากเกมบนโต๊ะตอนที่เล่นกับเพื่อนๆ ” จินคิดและตระหนักว่าเขาไม่ได้เจอเพื่อนสมัยมัธยมของเขามานานแล้ว
เขาไม่ได้เข้าสังคมมากนักในช่วงมหาวิทยาลัยด้วยเหตุผลหนึ่งหรือสองข้อ แต่ต่างจากในช่วงมัธยมปลาย เขาและเพื่อนๆ ค่อนข้างเป็นตัวสร้างปัญหา บางทีเขาควรจะโทรหาพวกเขาเมื่อเขามีเวลา….หรืออาจจะไม่ พวกเขาอาจจะสรุปได้ว่าจินมีระบบในตัวเขา
ช้าแต่ชัวร์ พวกเขาไปถึงเซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์ในตอนพลบค่ำโดยไม่ยากเกินไป ทิศทางของแผนที่ Mooogle นั้นเข้าใจง่าย แต่จินตัดสินใจเล่นอย่างปลอดภัยและใช้ถนนสายเล็กๆ มันใช้เวลานานกว่า แต่ก็พบเจอซอมบี้ได้น้อยลง
“หยุน มีโอกาสใดบ้างที่สามารถขอแผนผังของเซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์ ?” ขณะที่พวกเขากำลังซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ จินขอความช่วยเหลือจากหยุนผ่านความคิดของเขา
“อะไรนะ? ทำไมเธอถึง…โอ้ววว ฉันเข้าใจแล้ว ว้าว คุณเรียนรู้สิ่งนี้จากเปปเปอร์จริงๆ เหรอ?” ในขณะเดียวกันเปปเปอร์ก็แสดงสีหน้าที่ไร้เดียงสาขณะที่จินจ้องมาที่เธอ
“ไม่ ไม่ แต่ฉันคิดว่าเธอจะชอบมันเมื่อฉันบอกเธอเกี่ยวกับแผนนี้ และบางที…บางทีเธออาจจะเข้าใจฉันดีขึ้นก็ได้” เปปเปอร์ทำหน้าแบบว่า ‘คุณมองมาที่ฉันเพื่ออะไร’
“เอาล่ะ ถ้ามันสามารถปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเธอได้ ฉันว่ามันก็คุ้มที่จะยิง เช็คอีเมลหน่อย” หยุนพูดในหัวและโทรศัพท์สั่น
เขาไม่เคยเข้าใจว่าทำไมคนถึงบอกว่าโทรศัพท์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่คุณเคยมีมาจนถึงทุกวันนี้ หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากโทรศัพท์ที่ระบบสร้างขึ้น เขาอาจประสบปัญหามากมายในโลกซอมบี้นี้ เขาดาวน์โหลดไฟล์แนบผ่าน Wifi ลึกลับบางตัวซึ่งเขาเชื่อว่าเป็นระบบเอง ไม่เช่นนั้นเขาไม่สามารถอธิบายได้ว่า Wifi มาจากไหนและดูไฟล์ PDF ที่หยุนเสนอให้
Sponsored Ads
พิมพ์เขียวนั้นซับซ้อนจากมุมมองทางวิศวกรรมและไม่ใช่แผนที่เลย์เอาต์ฉุกเฉินด้านอัคคีภัยที่เรียบง่าย แต่หยุนถึงกับวงรอบส่วนของช่องโหว่ทางโครงสร้างของชั้นต่างๆ ซึ่งนั่นทำให้เขาประหลาดใจ เนื่องจากมี 128 ชั้นและจินมีคาถาระเบิด 250 หน้า จึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ
“บางทีฉันควรเก็บหนังสือไว้สองสามหน้าเพื่อใช้ในอนาคต” จินคิดว่าจะใช้คาถาระเบิดเพียงสองหน้าต่อชั้น ซึ่งในความเป็นจริงมันคงจะไม่ทำลายอาคารทั้งหลัง
จากพิมพ์เขียวอาคารมีระบบป้องกันความผิดพลาดในการออกแบบแม้ว่าจะมีช่องโหว่ทางโครงสร้างที่หยุนได้ชี้ให้เห็นเพื่อไม่ให้ถูกทำลายง่ายๆ
“ฉันเดาว่าฉันแค่จะวางหน้ากระดาษที่จุดอ่อนของโครงสร้างในแต่ละชั้นทุกชั้น และวางไว้ในที่ๆ ฉันคิดว่าซอมบี้จะรวมตัวกันมากที่สุด แน่นอนว่าเป็นงานที่หนักมาก แต่มันน่าตื่นเต้น”
ในที่สุดจินก็บอกแผนกับเปปเปอร์และมิลค์ และตามที่จินคาดหวังไว้ ใบหน้าของเปปเปอร์เปล่งประกายราวกับพระจันทร์เต็มดวง และทั้งหมดก็พร้อมที่จะไป
“ฉันเรียกมันว่าปฏิบัติการพลุไฟ” จินยิ้มกว้าง
(1) Moogle ล้อมาจาก Google
