จินต้องการหยิบโทรศัพท์ออกมาอีกครั้งเพื่อขอความช่วยเหลือจากมิลค์หรือเปปเปอร์ แต่ซอมบี้พบว่าเขาซ่อนตัวอยู่หลังเสา จินรีบนำกระบองคู่ประกอบเข้าด้วยกันเป็นโบและกวาดใส่ขาของซอมบี้ทำให้มันล้มลง
จากนั้นเขาก็ใส่พลังชี่เข้าไปในโบและมันก็กลายเป็นธนูเล็ก จินยิงกระสุนพลังชี่ของเขาไปที่แขนและขาของซอมบี้ ตรึงมันลงกับพื้น สิ่งที่ซอมบี้ทำได้คือดิ้นรนอย่างไร้ผล
หลังจากนั้น จินก็วิ่งไปที่บันไดฉุกเฉินและปิดประตูอย่างรวดเร็วและเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจจากพวกมันเพิ่มเติม
“มันปิด” จินหอบเล็กน้อยจากการหลบหลีก เขาสามารถฆ่าซอมบี้ได้อย่างง่ายดาย แต่การไม่ฆ่านั้นยากกว่าที่เขาคิด
“ฉันจะช่วยคุณให้พ้นจากปัญหาในการถามเปปเปอร์” จู่ๆ หยุนก็พูดในความคิดของจิน “เมื่อรู้แผนแล้ว เธอก็แอบสอดเวทย์คาถากระตุ้นเข้าไปในเล่มด้วย ตราบใดที่มันสัมผัสกับไฟหรือเมื่อซอมบี้สัมผัสมัน หน้าคาถานั้นจะปลดปล่อยพลังเวทย์ออกมา”
“ว้าว เปปเปอร์ฉลาดจริงๆ ฉันต้องมองเธอในมุมมองใหม่จริงๆ ” จินยกย่องเปปเปอร์ แต่เขาไม่รู้เลยว่านั่นทำให้เธอเกือบจาม
ก็แค่เกือบ
Sponsored Ads
มิลค์สังเกตเห็นความระคายเคืองบนสีหน้าของเปปเปอร์และเธอพยายามปิดปากอย่างรวดเร็ว เนื่องจากบาเรียป้องกันเสียงสิ้นพลังไปนานแล้ว ตั้งแต่เมื่อพวกเขาออกจากชั้นที่ 10 และมิลค์ไม่มีเวลาสร้างใหม่ เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ เธอรีบหยิบเศษหินเล็กๆ หนึ่งก้อน แล้วรีบร่ายเวทย์บาเรียป้องกันเสียงอีกครั้งทันที
เปปเปอร์ยังโล่งใจที่มิลค์สามารถหยุดเธอได้ทันเวลา มันอาจจะทำลายแผนการที่จินเตรียมไว้ด้วยความพยายามลงได้ ถึงกระนั้นเธอก็ตื่นเต้นมากที่จะได้เห็นพลังเวทย์ของเธอ และหวังว่าเจ้านายของเธอจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง
จินมาถึงที่ชั้น 10 และพบม้วนเวทย์คาถาขนนกบางเบาที่ด้านหลังกระถางดอกไม้และสังเกตเห็นว่ามีถุงผ้าเล็กๆ อยู่ด้านข้าง เขาคิดว่ามันเป็นของเปปเปอร์และมิลค์ เนื่องจากมันถูกวางไว้ข้างม้วนเวทย์คาถาขนนกบางเบา เขาเปิดถุงผ้าและเห็นแผ่นกระดาษที่พับและแหวนสองวง
*********
นายท่าน!
แหวนสีน้ำเงินเป็นแหวนเสริมการร่ายเวทย์แบบใช้ครั้งเดียว และวงสีขาวใช้เพื่อกระตุ้นเวทย์คาถาขนนกบางเบา เนื่องจากเจ้านายไม่รู้วิธีร่ายเวทย์คาถา แสดงดอกไม้ไฟที่ดีที่สุดที่เจ้านายสามารถทำได้!
มิฉะนั้นฉันจะไม่ ไม่ยอม. ให้อภัย. เจ้านาย.
เปปเปอร์ <3
ปล: คืนแหวนให้ฉันด้วย ฉันยังคงใช้ซ้ำได้!
**********
Sponsored Ads
“ฮ่าฮ่าฮ่า เธอน่ารักจริงๆ เวลาเธออารมณ์ดี” จินยิ้มเล็กน้อยและตัดสินใจที่จะดำเนินการกับแผน B แต่ในความเป็นจริง แผน B เพิ่งถูกสร้างขึ้นเมื่อกี้
จินขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 80 อีกครั้ง และเขาตั้งใจเลือกสำนักงานที่มีประตูเหล็กที่แข็งแรง แทนที่จะเป็นประตูกระจกที่บอบบางในแบบสำนักงานสมัยใหม่ส่วนใหญ่มี ในสำนักงานนั้นมีซอมบี้สองสามตัวนอนตายเล่นอยู่ ดังนั้นจินจึงตัดสินใจเคลียร์พวกมันเพื่อเริ่มแผน B เขาฟันขาของซอมบี้ด้วยแบมเพื่อไม่ให้พวกมันเคลื่อนไหวได้
หลังจากนั้น เขาหยิบสายไฟจากคอมพิวเตอร์ ปลั๊กพ่วง และสายเคเบิลเพื่อมัดซอมบี้และแปะเวทย์คาถาของแพนด้าหาวระเบิดระเบ้อไว้บนหัวของพวกมันแต่ละตัว ทั้งหมดถูกกำจัดภายในไม่กี่วินาทีและสิ่งที่เหลืออยู่คือร่างกายที่ไร้ชีวิตของพวกมัน
“ฆ่าซอมบี้ที่หน้าตาต่างกัน 8/200 ตัว โดยใช้แพนด้าหาว วัตถุประสงค์รองยังคงใช้ได้” การแจ้งเตือนปรากฏขึ้นแทนหยุนที่พูดในหัวของเขา บางทีเธออาจจะไม่สนใจตัวเลขเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้หรือเธอคิดว่าจินแค่พยายามมากเกินไป
จินทุบหน้าต่างบานหนึ่งที่หันไปทางจินเหมาทาวเวอร์ ซึ่งตั้งอยู่ข้างเซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์ จากนั้นเขาก็รีบคว้าเฟอร์นิเจอร์จำนวนมากเท่าที่จะหาได้ในสำนักงาน และปิดกั้นทางเข้าและทางออกที่เขาเห็นบนพิมพ์เขียว
เสียงรบกวนจากการเคลื่อนย้ายเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดดึงดูดความสนใจของซอมบี้ที่ชั้น 80 แต่ประตูเหล็กสามารถทนต่อการกระแทกอย่างต่อเนื่องของซอมบี้ได้
หลังจากขนย้ายเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดเสร็จ เขาก็เดินไปใกล้หน้าต่างที่แตกและแสดงภาพการบ่มเพาะสิบเก้าแพนด้าทิพย์เกียจคร้านของเขา และเงาแพนด้าเกียจคร้านสามตัวก็หาวพร้อมกัน ด้วยพลังชี่ทั้งหมดที่เขารวบรวมได้ เขาตะโกนออกมาดังที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ฉันจะเป็นที่หนึ่ง!!!!”
เสียงตะโกนของเขาดังก้องไปในคืนอันเงียบสงบ และซอมบี้ทุกตัวในบริเวณใกล้เคียงก็ตื่นขึ้นจากกิจวัตรที่ไร้จุดหมายของพวกมัน จินเห็นว่าเสียงตะโกนของเขาส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อประชากรอันเดดมากเสียจนตัวซอมบี้เองเริ่มส่งเสียงดังและดึงดูดซอมบี้ด้วยกันให้เข้ามามากขึ้น
“ตอนนี้เราจะรอการชุมนุมโดยไม่ได้นัดหมายของเหล่าซอมบี้” จินนั่งเก้าอี้ล้อเลื่อนอยู่ข้างๆ หน้าต่างที่ทุบแตก เขาสามารถเห็นมิลค์และเปปเปอร์จากระยะไกล ยืนอยู่บนยอดตึกร้างที่พวกเขาเคยยืนอยู่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะจัดการกับภัยคุกคามจากซอมบี้ได้ดีพอๆ กับเส้นทางที่นำไปสู่อาคารร้างซึ่งเต็มไปด้วยควันและขี้เถ้า
“ฉันเดาว่าเปปเปอร์สนุกกับการระเบิดพวกมันเป็นชิ้นๆ แต่ฉันจำได้ว่าเธอบอกว่ามานาของเธอต่ำ”
“โอ้ มานาของเธอเคยต่ำเมื่อเธอเพิ่งเริ่มเป็นนักเวทย์ ตั้งแต่นั้นมาเธอได้พยายามหลายวิธีในการปรับปรุงเวทมนตร์เพื่อลดการใช้มานา ในขณะที่เธอเพิ่มประสิทธิภาพในการโจมตีของเธออีกด้วย” ทันใดนั้นเสียงของหยุนก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา
“ตั้งแต่ที่ระบบจ้างให้เธอเป็นเบลเลเตอร์ ทั้งหมดที่เธอขอคือมานาที่ไม่มีที่สิ้นสุดและเธอไม่สนใจว่าเจ้านายของเธอเป็นใคร น่าเสียดายที่ไม่มีใครทำสัญญากับเธอจนมาถึงเมื่อคุณทำ”
“เดี๋ยว ฉันคิดว่าระบบมาจากคุณปู่…ไม่ใช่หรอ?” จินถามขึ้นขณะที่มองดูซอมบี้ที่กำลังเคลื่อนที่อย่างเร่งรีบตามถนนมายังเซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์
“มีคนอื่นก่อนหน้าหมิงที่ได้รับเลือกให้ใช้ระบบด้วย แต่ไม่รู้ว่าพวกเขาประสบความสำเร็จในชีวิตของพวกเขาหรือไม่นั้นมันยังคงเป็นความลับ” หยุนตอบ
เมื่อมาถึงจุดนี้ เสียงกระแทกประตูก็รุนแรงขึ้น และประตูบานหนึ่งหลุดออกมา อย่างไรก็ตามยังมีเฟอร์นิเจอร์ที่กองซ้อนกันอยู่จนไม่สามารถผ่านเข้ามาได้
Sponsored Ads
“ฉันจะรออีกสักพักก่อนที่จะเริ่มปฏิบัติการพลุไฟ” จินคิดในใจ
จู่ๆ โทรศัพท์ก็มีการแจ้งเตือนขึ้นมา มันเป็นข้อความรูปภาพที่ส่งโดยมิลค์ จินเปิดดูก็ถึงกับอึ้ง “ซอมบี้พวกนี้ปีนได้??!” ด้วยความไม่เชื่อ จินรีบมองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งถูกทุบแตกและเห็นซอมบี้นับพันตัว ‘ปีน’ ขึ้นมายังบนเซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์
จริงๆ แล้วพวกมันเป็นซอมบี้ที่ซ้อนทับกันด้วยจำนวนมหาศาลโดยหวังว่าจะไปถึงจิน ทว่าพวกมันค่อนข้างเร็วและไม่ใช่ซอมบี้เดินช้าที่จินพบเจอมาตลอด
“ทำไมตอนนี้พวกมันถึงกระตือรือร้นจัง?” จินยังคงตกใจเล็กน้อย
“เพราะพวกมันถูกดึงดูดด้วยพลังชี่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณใช้พลังชี่เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยระหว่างทางมาที่นี่ นอกเหนือจากการโจมตีที่คุณทำเมื่อตอนเกิดการระเบิดซึ่งทำให้คุณสลบ อย่างไรก็ตามพลังชี่ที่ปล่อยออกมาจากคุณก็ยังถูกดูดซับโดยหน้าเวทย์คาถา”
“โอ้ย ฉันทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย” ขาของจินสั่นเล็กน้อย
ในขณะที่สิ่งเหล่านี้กำลังเกิดขึ้นเปปเปอร์ได้สร้างกล่องลอยได้ขนาดใหญ่พอสำหรับมิลค์และตัวเธอเอง เธอยังหยิบขนมจากกระเป๋าที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดนำมันมาแบ่งให้มิลค์
“นี่จะเป็นการแสดงที่เยี่ยมยอดเหมาะสำหรับการชม!” เปปเปอร์ยิ้มเมื่อเธอเคี้ยวมันฝรั่งทอดรสพริกไทยดำโรยเกลือทะเลสองสามคำ
