novel

นักสืบสแปร์โรว์ แฮมิลตันผู้ล่วงลับเข้ามารับค่านายหน้าที่ยากนี้เมื่อประมาณครึ่งปีก่อน บารอนฮันติงตันซึ่งอาศัยอยู่ในโทเบสก์ได้มอบหมายให้คุณนักสืบออกตามหา …

ขณะที่พูด ดร.ชไนเดอร์จิบชาดำ แล้วมองดูในถ้วยชาด้วยความประหลาดใจ “ชาดำนี้ดีมาก”“โบสถ์และวิทยาลัย?”เซี่ยเต๋อไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะให้ความสนใจ …

เพราะเซี่ยเต๋อกำลังนอนอยู่ในที่แปลกๆ เขาตื่นเช้ามากในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาแตะนาฬิกาพกข้างเตียงและเห็นว่าเป็นเวลา 6:30 น. ดังนั้นเขาจึงต้องการลงไปชั้นล่าง …

ตรอกที่เลี้ยวเข้าไปนั้นเป็นทางผ่านระหว่างบ้านสองหลัง และพื้นที่ก็แคบมาก ดังนั้นจึงไม่มีสิ่งอื่นใดขวางอยู่ในตรอกเลยนอกจากขยะและความสกปรก หัวใจของเซี่ยเต๋อเต้นแรง เขารู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้มีความเสี่ยง แต่เสียงในหัวของเขาบอกว่ามันถูกต้อง อยากเป็นคนพิเศษต้องยอมรับความเสี่ยง …

“เอาล่ะ ในเมื่อทิศทางและเวลามาประจบกันแล้ว ไปกันให้ทัน ถ้าไปไม่ทันก็ตรงไปที่โบสถ์ พูดง่ายๆ คือวันแรกของโลกใหม่จะหิวไม่ได้ … ฉันคิดแบบนี้ไม่ได้ มิฉะนั้นฉันรู้สึกน่าสมเพชเล็กน้อย” …

“ถ้าธุรกิจนี้ไปได้สวย บางทีฉันอาจจะลองอยู่ที่นี่ในฐานะนักสืบก็ได้ รอจนกว่าชีวิตจะมั่นคงก่อน และพยายามหาความหวังที่จะกลับบ้าน”
เซี่ยเต๋อเฝ้าดูทางเข้าสโมสร และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อคนนอกนึกถึงบ้านเกิดของเขาที่อยู่ไกลออกไป …

“นี่คงไม่ใช่ลางร้ายของฉันใช่ไหม?” เซี่ยเต๋อคาดเดาในใจเกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับ ดร.ชไนเดอร์ในตอนนี้ แต่โชคดีที่เสียงท้องของเขาคำรามขึ้นทำให้เขา…