SBV

ประตูร้านของผมเปิดออกพร้อมเสียงกระดิ่งดังกังวาน ตามมาด้วยเสียงที่ฟังดูเหมือนใครบางคนสะดุดธรณีประตู ผมเงยหน้าจากโต๊ะทำงานขึ้นมอง เห็นธนา …

เสียงกระซิบยังคงดังต่อเนื่องและชัดเจนขึ้น จนแม้แต่วิทยุต้องสาปบนโต๊ะของนาวินก็เหมือนจะส่งเสียงประท้วงออกมา  “เอาล่ะ ธนา” นาวินพูดพร้อมกับ …

เช้าวันใหม่ของธนาเริ่มต้นด้วยความวุ่นวายเหมือนเช่นเคย เสียงกระทบของสร้อยทองและเสียงแม่ที่ดังก้องปลุกเขาจากความง่วงงุน …

วิทยุส่งเสียงแทรกดังขึ้นอีกครั้ง ตามมาด้วยเสียงกระซิบหลอน ๆ ที่ทำให้ขนลุกซู่ที่หลังคอของธนา“นายเลือกของเก่งจริง ๆ” ธนาพูดพลางมองเครื่อง …

เสียงกรุ๊งกริ๊งของสร้อยทองและเสียงดุของแม่ทำลายการนอนหลับของธนาเหมือนนาฬิกาปลุกที่ไม่มีใครต้องการ เขาครางเบา ๆ พลิกตัวในเตียงคิงไซส์นุ่ม ๆ ..

เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดสาดส่องผ่านตรอกแคบๆ ของกรุงเทพฯ แหวกอากาศชื้นด้วยลำแสงสว่างจ้าจนเกือบจะมากเกินไป หลังจากคืนอันยาวนานที่ผมต่อสู้กับ ..

ค่ำคืนอันเงียบสงัดปกคลุมกรุงเทพฯ มันหนักแน่นและเงียบงัน ทำให้ร้านของผมจมอยู่ในเงามืดตัดกับแสงนีออนที่ส่องสว่างจากถนนด้านนอก ตรงกลาง ..

อากาศตอนกลางคืนข้างนอกเย็นลงเล็กน้อย แต่ภายในร้านเล็กๆ ของผมกลับร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ผมใช้คาถา เครื่องราง และบทสวดทุกอย่างที่มีในคลังอาวุธ ..

เวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้ว ร้านตกอยู่ในความเงียบสงบจนแม้แต่เสียงพัดลมเพดานเก่าก็ฟังดูเหมือนอยู่ห่างไกล ข้างนอกเสียงของกรุงเทพฯ ค่อยๆ จางหายไป ..

ค่ำคืนปกคลุมกรุงเทพฯ ด้วยอากาศอบอ้าวแบบที่คุ้นเคยเสมอ ผมเพิ่งนั่งลงพร้อมกับกาแฟแก้วแรกของคืนนี้ได้ไม่นาน เสียงกระดิ่งหน้าร้านก็ดังขึ้น ..