WPV

ในเมืองแห่งนี้ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นไข่มุกแห่งแดนเหนือ ปกคลุมไปด้วยหมอกตลอดทั้งปี มีหนังสือพิมพ์หลายฉบับตีพิมพ์ ย่านมหาวิทยาลัยในปัจจุบันไม่เพียงแต่รวบรวมสถาบันอุดมศึกษาส่วนใหญ่ในเมืองโทเบสก์เท่านั้น …

แผนผังของบ้านบนถนนปากกาขนนก คล้ายกับของจัตุรัสเซนต์เทเรซามาก แต่ขนาดของห้องไม่ดีเท่าบ้านของเชด ผู้หญิงที่อยู่คนเดียวไม่พร้อมที่จะต้อนรับแขกเร็วนัก แต่อย่างน้อยห้องนั่งเล่นก็ไม่รกจนเกินไป …

ทันทีที่เทพเจ้าโบราณพูดจบ เฉพาะในขอบเขตการมองเห็นของเชดเท่านั้น เกือบจะถึงช่วงเวลาหนึ่งแล้ว เขาเห็นแสงสีทองโอบล้อมเด็กชายไชลด์
“พร? นี่คือ…” …

ความปรารถนาสองในสามข้อนั้นยากมาก แต่ความปรารถนาที่เหลือนั้นมันก็เข้ากับการคาดเดาของเชดเกี่ยวกับ “สาวไม้ขีดไฟ” ในวันนี้ ในความเป็นจริงเมื่อนึกถึงชื่อของเทพเจ้าองค์นี้ที่ร่วงหล่นในปี 1068 ยุคที่ห้า …

“ดีใจที่ได้พบท่านอีกครั้งเทพเจ้าโบราณ ฉันขอทราบได้ไหมว่าฉันจากไปครั้งสุดท้ายนานแค่ไหน?”
หลังจากปรับอารมณ์ได้แล้ว เชดก็กล่าวทักทายก่อนแล้วจึงถามคำถามแรก
ชายหนุ่มสวมหมวกตัวตลกส่ายหัว …

[ฉันคิดว่าคุณควรเป็นผู้ข้ามโลกเพียงคนเดียว]
ในขณะที่เชดกำลังคิดอย่างบ้าคลั่ง ก็มีเสียงกระซิบข้างหูของเขาเบาๆ
‘ทำไม?’
[การมาถึงของผู้ข้ามโลกถือเป็นโชคลาภหากใครปรากฏตัวก็ถือเป็นปาฏิหาริย์ …

แม้ว่ากฎในการใช้ [เมืองทางเหนือ · ท่าเรือน้ำเย็น] จะไม่เข้มงวดเท่าที่เห็นในคฤหาสน์เลควิว แต่ผลของไพ่ใบนี้ให้ความบันเทิงมากกว่าการใช้งานจริง แม้ว่าจะมีไพ่ที่มีกฎพิเศษในโรดส์ …

“คุณกำลังทำศาสตร์เวทประเภทใดอยู่? นักเวทวงแหวนวงเดียวสามารถมีผลเช่นนั้นได้?”
แม้แต่มิสลูอิสก็ยังประหลาดใจกับสิ่งนี้ เธอขอน้ำเพื่อลิ้มรส จากนั้นขอให้เชดให้อาหารศาสตราจารย์ต่อไป …

“เรื่องนี้มีพื้นฐานมาจากเทพนิยาย “สาวไม้ขีดไฟ” ศาสตร์เวทที่ฉันสร้างขึ้น วัตถุอัญเชิญในการร่ายก็คือเรื่องราวที่ฉันคัดลอกมาเอง นี่คือความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน ในฐานะนักเวทวงแหวนระดับต่ำ ”
ในขณะที่เชดรู้สึกประหลาดใจ มิสลูอิสก็อธิบายเกี่ยวกับศาสตร์เวทของเธอ …

“เปลวเพลิง…เหน็บหนาวจนตาย…สาวไม้ขีดไฟ? เอิ่ม? ”
เชด คิดด้วยความประหลาดใจ จู่ๆ เขาก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง
ในเวลานี้ พวกเขาทั้งสองได้กลับมาที่ทางเดินที่ดูปกติอีกครั้ง มิสลูอิสเหลือบมองรอยแตกสีทองบนร่างของเชด …