WPV

ในตอนกลางคืนที่ด้านนอกหน้าต่าง จริงๆ แล้วมันคือสวนของโบสถ์แห่งแสงอรุณ จากหน้าต่างเชดสามารถมองเห็นสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ของ [ชายแห่งแสงอรุณ] สัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ส่องสว่างด้วยวงแหวนเทียนรอบขอบดอกไม้ …

เมื่อเชดตื่นขึ้นจากการหลับไหลอันยาวนาน เขาพบเพดานที่ไม่คุ้นเคยอยู่ตรงหน้าเขา เพดานไม่ใช่สีขาว มีภาพจิตรกรรมฝาผนังทางศาสนาที่วาดด้วยสีสดใสและเคร่งขรึม …

โองการกระซิบ ส่วนแรก บทที่ 1 – 84 อารัมภบท เป็นเรื่องราวของ เซี่ยเต๋อ หรือ ‘เชด ซูเลน แฮมิลตัน’ ผู้ข้ามโลก นักเวทวงแหวนหนึ่งวงแหวน ผู้ครอบครองตัวฉันอีกคนที่แสนลึกลับ …

พระจันทร์สีเหลือง สีแดง และสีเงินลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ไม่มีเมฆบนท้องฟ้าคฤหาสน์เลควิวและกาแลคซีสว่างไสวอยู่ต่ำลงมา ทำให้ผู้คนคิดว่าพวกเขาสามารถสัมผัสแสงระยิบระยับของดวงดาวได้ด้วยมือของพวกเขาเอง …

หลังจากที่เชดมึนงงไปครู่หนึ่งก็เหมือนตื่นขึ้นจากความฝันอันยิ่งใหญ่ เขานั่งบนที่นั่งหลักของห้องจัดเลี้ยงและลุกขึ้นในห้องจัดเลี้ยงที่มืดสลัวซึ่งกลับคืนสู่สภาพปกติ …

“ไอ้บ้า! เทพเจ้าผู้ชั่วร้าย! งานฉลองโลหิต…”
ถ้าเชดไม่เคยเผชิญหน้ากับเทวทูตมาก่อน เขาคงไม่มีทางรอดชีวิตจากช่วงเวลาที่ร่างนั้นปรากฏขึ้น ตาพร่ามัว …

มือขวาของเชดดึงประกายแสงที่สว่างไสวในอากาศ และใบมีดที่แหลมคมของพระจันทร์สีเงินก็ตัดผ่านม่านหมอกโลหิต ตัดไปที่ผู้หญิงจูบแหวน แต่มันไม่ได้ทำอะไรนอกจาก …

“นี่ไม่ดี”
หลังจากร่ายคาถาให้กับนักบวชแล้ว เชดก็หยิบหนังสือเล่มเล็กออกมาอีกครั้งด้วยความยากลำบาก มีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการใช้งาน ดังนั้นเชดจึงไม่กล้า …

“แล้วต้องทำอะไรตอนนี้?”
เชดซึ่งเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันอย่างถ่องแท้และปรับความคิดของเขาแล้วถาม และดูเหมือนว่าสถานการณ์ตอนนี้จะไม่อันตรายไปกว่าตอนที่มีคนเอาปืนจ่อหัวเขาในตอนนี้ …

ขณะที่มิสอานาตเดินผ่านสวน เธอตระหนักว่าไม่มีเสียงที่มีชีวิตชีวาในคฤหาสน์ ไม่มีแม้แต่เสียงแมลงร้องในคืนฤดูร้อน ใกล้กับคฤหาสน์เพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่จะเห็นแขกที่เข้าร่วมในงานเลี้ยงกลางแจ้งล้มลงบนพื้นและผล็อยหลับไป แต่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตในขณะนี้ …