เรื่องสั้นที่สั้นมาก (แฟลช ฟิคชั่น – Flash Fiction) เป็นประเภทของเรื่องสั้นที่สั้นมาก แม้ว่าจะไม่มีการกำหนดจำนวนคำที่แยก แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) ออกจาก เรื่องสั้น (Short Story) แต่จำนวนคำของ แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) อาจมีขนาดสั้น ไม่เกิน 1,000 คำ ในขณะที่เรื่องสั้นมักจะไม่จำกัดความยาวแต่โดยเฉลี่ยแล้วมีประมาณ 1,000 – 7,500 คำ
แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) เป็นแนวงานเขียนที่ท้าทายนักเขียนในการสร้างเรื่องราวที่สมบูรณ์ด้วยคำไม่กี่ร้อยคำ และทำให้ทุกคำมีความหมาย
แนวคิดของ แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction)
แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) เป็นการเขียนเรื่องราวที่มีความกระชับ สร้างเรื่องราวที่สมบรูณ์ เพื่อสร้างความประหลาดใจ และ ทิ้งความประทับใจให้ผู้อ่านด้วยประโยคเพียงไม่กี่ประโยค
- ต้องกระชับ (Brevity) โดย แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) จะบีบอัดเรื่องราวทั้งหมดให้จบลงภายในไม่กี่ย่อหน้า ซึ่งจะบังคับให้ผู้เขียนเลือกคำอย่างระมัดระวังและกำจัดคำที่ไม่จำเป็นออกไป ทุกประโยคต้องมีน้ำหนักและมีส่วนร่วมในเรื่องราวโดยรวม ไม่มีที่ว่างสำหรับรายละเอียดหรือการพูดนอกเรื่องโดยไม่จำเป็น ไม่มีการกำหนดจำนวนคำ แต่โดยมากจะไม่เกิน 1,000 คำ
- พล็อตที่สมบูรณ์ (A complete plot) แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) การเขียนเป็นเรื่องราว มีตอนต้น ตอนกลาง ตอนจบ สิ่งนี้ทำให้แตกต่างจากบทกวีร้อยแก้วหรือบทความสั้น ๆ
- ประหลาดใจ (Surprise) แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) ที่ยอดเยี่ยมมักจะรวมความประหลาดใจไว้ด้วย ซึ่งมักจะอยู่ในรูปแบบของการจบแบบหักมุมหรือบรรทัดสุดท้ายที่คาดไม่ถึง โดยวัตถุประสงค์หลักคือการกระตุ้นให้ผู้อ่านคิดอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับความหมายที่แท้จริงของเรื่อง
Sponsored Ads
ที่มาที่ไป แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) ??
แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) สามารถสืบค้นย้อนหลังไปถึงช่วงเวลาของนิทานและคำอุปมา โดยรูปแบบการเขียนนี้ได้รับความนิยมในศตวรรษที่ 19 โดยเริ่มมาจากนักเขียนอย่างเช่น เชคอฟ (Chekov), บัลซัค (Balzac), เดอ โมปาซองต์ (De Maupassant), วอลต์ วิทแมน (Walt Whitman), เคท โชแปง (Kate Chopin) และ แอมโบรส เบียร์ซ (Ambrose Bierce)
หนึ่งในตัวอย่างที่มีชื่อเสียงที่สุดของ แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) ที่รู้จักกันแพร่หลาย
“For sale: baby shoes, never worn.” – “ขาย: รองเท้าเด็ก, ไม่เคยใส่”
โดยมากมักจะกล่าวกันว่า เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ (Ernest Hemingway) นักเขียนเจ้าของรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมปี ค.ศ. 1954 เป็นผู้เขียน แต่ไม่มีใครสามารถค้นหาแหล่งที่มาต้นฉบับหรือสิ่งตีพิมพ์ที่กำหนดว่าเฮมิงเวย์เป็นผู้ประพันธ์เรื่องนี้จริง
ก่อนทศวรรษที่ 1980 แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) จะปรากฏตัวเป็นครั้งคราวในวารสารวรรณกรรมและส่วนใหญ่ก็ยังไม่มีใครสังเกตเห็น อินเทอร์เน็ตและโซเชียลมีเดียได้เพิ่มความตระหนักเกี่ยวกับ รูปแบบการเขียนนี้ และปัจจุบันมีวารสาร การแข่งขัน คอลเลคชัน และกวีนิพนธ์หลายร้อยรายการที่รวมหรือเน้นไปที่ แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) โดยเฉพาะ
Sponsored Ads
บทสรุป แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction)
การเขียน แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) มีประโยชน์หลายประการสำหรับทั้งนักเขียนมือใหม่และผู้มีประสบการณ์
- นักเขียนต้องเลือกคำอย่างระมัดระวัง กระชับและกำจัดคำที่ไม่จำเป็นออกไป
- นักเขียนต้องหาวิธีที่แปลกใหม่เพื่อแสดงให้ผู้อ่านเห็นว่าตัวละครเหล่านี้เป็นใคร หนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการดำเนินการนี้คือการสนทนา
- นักเขียนต้องเลือกตอนจบให้ผู้อ่านประหลาดใจและคิดอย่างลึกซึ้งถึงความหมายของมัน
แฟลช ฟิคชั่น (Flash Fiction) ช่วยให้นักเขียนได้ทดลองเทคนิคการเล่าเรื่องแบบต่างๆ และสร้างเรื่องราวที่มีเอกลักษณ์และน่าจดจำ เพื่อดึงดูดใจผู้อ่าน และด้วยการเลือกใช้คำอย่างรอบคอบและเน้นไปที่สาระสำคัญ นักเขียนสามารถสร้างเรื่องราวที่ทรงพลังและสร้างผลกระทบที่สร้างความประทับใจให้กับผู้อ่าน
Sponsored Ads
