novel

สำนักงานลิขสิทธิ์ยังคงเหมือนเดิม พัดลมติดผนังที่ครางหงิงเหมือนถอนหายใจใส่โลกในรอบกะสุดท้าย โปสเตอร์ที่เตือนการละเมิดลิขสิทธิ์ที่ซีดจนคำว่า …

ฉันกำลังโน้มน้าวตัวเองว่า มาม่าถือเป็นซุปชนิดหนึ่ง ซุปจริง ๆ ได้ครึ่งทางแล้ว โทรศัพท์ก็ดังขึ้นไม้กวาดหยุดค้างกลางจังหวะปัด อพาร์ตเมนต์เงียบ…

สายโทรเข้ามาหลังฉันล้างจานเสร็จพอดี ก่อนที่สมองจะมีโอกาสเถียงตัวเองว่า มาม่าไมโครเวฟก็นับเป็นการเตรียมอาหารเหมือนกัน …

มันเริ่มจากสายโทรศัพท์ แล้วจบลงด้วยความเงียบที่ฉันอธิบายไม่ออก“เพลงจะออนแอร์ศุกร์นี้นะ 92.5… แบบทดสอบฟีดแบคผู้ฟังก่อนปล่อยจริง ยังไม่มี …

โทรศัพท์ดังขึ้นในจังหวะที่ฉันกำลังนั่งแกะสายหูฟังซึ่งพันกันยุ่งเหยิงจนดูเหมือนกำลังพยายามวิวัฒนาการเป็นสิ่งมีชีวิตใหม่ที่ก้นลิ้นชักโต๊ะ …

ห้อง C ของ Star Beam Studio เล็กกว่าที่ฉันจินตนาการไว้ และเย็นกว่าอากาศข้างนอกอย่างไม่น่าเชื่อ พรมสะอาดแต่ซีดจาง เหมือนเคยเป็นสีเทาแล้วลืม…

คอนโดเงียบสนิทไม่มีสายจากต้นสังกัด ไม่มีคิวซ้อม ไม่มีเก้าอี้แต่งหน้า ไม่มีน้ำแร่ขวดเล็กที่แปะชื่อเธอข้างขวด มีเพียงเสียงฮัมเบา ๆ จากตู้เย็น..

พัดลมในห้องหมุนช้า ๆ อย่างไม่เต็มใจ คล้ายจะมีที่ที่ต้องไปแต่ก็ยังไม่รีบ ไฟในห้องดับหมด เหลือเพียงโคมเล็ก ๆ ข้างคีย์บอร์ดที่ยังสว่างอ่อน ๆ …

26 ตุลาคม 2543 กรุงเทพฯ ไม่เคยปล่อยให้เวลาเช้าเป็นเรื่องง่าย ถึงจะตื่นแต่เช้า อากาศก็ยังรู้สึกเหมือนเที่ยงคืน อึดอัด หนักแน่น เหมือนมันอดนอน.