novel

ศาสตราจารย์แมนนิ่งเริ่มสนทนากับมิสลูอิสอย่างคุ้นเคย ดูจากเนื้อหาการสนทนา ดูเหมือนเขาจะรู้จักพ่อของมิสลูอิส
“ปากกานั่นน่าประทับใจมาก เพื่อนคนหนึ่งแนะนำให้ฉันรู้จักและซื้อมันมาจากนักเขียนเก่าที่อาศัยอยู่ห่างออกไป 2 ถนน …

ตอนนี้เป็นวันที่สามแล้วหลังจากเหตุการณ์คฤหาสน์เลควิว มิสลูอิสฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินไปตามถนนกับเชด ไม่มีร่องรอยของความจริงที่ว่าเมื่อสามวันก่อน [อมตะจอมปลอม] ได้ขยายชีวิตของเธอออกไป …

เหมือนที่กัปตันเลดส์พูด เสียงปืนดังขึ้นเพียงครั้งเดียว และเสียงที่ดังก็หายไปอย่างรวดเร็วที่ชั้นล่าง เชดถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกำลังจะพูดต่อในหัวข้อนี้ทันที เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งโดยไม่คาดคิดที่ชั้นล่าง …

เมื่อพวกเขามาถึงซอยหางหมูทางตอนเหนือของเมืองก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว แม้ว่าจะเป็นซอยแต่ก็กว้างพอที่จะผ่านรถม้าได้มีอาคารโบราณตั้งตระหง่านทั้งสองข้างของซอย เถาวัลย์เลื้อยไปทั่วผนังด้านนอก …

เชดพบกับบารอนลาเวนเดอร์ในห้องทำงานของสำนักงานนักสืบ เชดยื่นไพ่ให้บารอน ชายวัยกลางคนที่มีหนวดสวยงามดูเหมือนจะตัวสั่นขณะรับไพ่
“ในที่สุดคุณก็กลับมาอยู่ในมือของฉันแล้ว”
…

ตามคำแนะนำของศาสตร์เวท [อาหารอิ่มอร่อย] เชดจะต้องเลือกสิ่งที่กินได้ ตั้งแต่เย็นนี้เป็นต้นไป เขาจะสามารถรับประทานอาหารให้ครบสี่มื้อก่อนเที่ยงคืนได้ …

“อารยธรรม?”
เชดคิดถึงความหมายของคำนี้ เฒ่าจอห์นก็ยิ้มแล้วพูด
“ใช่ ใกล้เคียงกับคำตอบของคุณมาก สิ่งของทุกชิ้นที่นี่มีร่องรอยของสังคมและอารยธรรม และร่องรอยของผู้คนจาก …

“เอาล่ะ นี่ก็ค่อนข้างดี”
ในห้องที่มีแสงสลัวๆ เชดที่ก้มศีรษะอยู่ก็พูดทันที จากนั้นใช้ดินสอทำเครื่องหมายไว้ด้านหลัง “อาหารอิ่มอร่อย” แล้วยื่นดินสอ กระดาษ …

ตรอกซอกซอยที่ทอดยาวไปทุกทิศทุกทางเป็นเหมือนเขาวงกตที่เชื่อมต่อขอบเมืองตอนล่างของโทเบสก์และย่านมหาวิทยาลัย เดินไปตามซอยเลี้ยวหัวมุมก็เห็นท่อไอน้ำหักด้วยเหตุบางอย่างและมีน้ำรั่ว …

หลังการประชุมทุกคนก็แยกย้ายกัน ปล่อยให้ดร.ชไนเดอร์นอนบนเตียง แม้ว่าเขาจะไม่อยากทำเช่นนั้นก็ตาม
เชดขยิบตาให้หมอดูสาว แสดงว่าเขาอยากคุย …